Het houdt maar niet op met The Terminator. Dit jaar komt alweer deel zeven uit (de soundtrack bij de trailer is erg sterk), met wederom voormalig bodybuilder Arnold Schwarzenegger als de cyborg. Het is inmiddels vijfendertig jaar geleden dat deze serie het daglicht zag. Of het duister, want de zon schijnt zelden in het eerste deel. Regisseur James Cameron had destijds met name ervaring opgedaan in de special effects. Zijn eerste regieklus betrof het schijnbaar abominabele Piranha II: The Next Spawning, tijdens het filmen lag de jonge filmer overhoop met de cast en crew. Tot overmaat van ramp werd hij na het maken van de film ook nog eens ziek.
In een koortsdroom werd hij aangevallen door een robot. Ziedaar de geboorte van The Terminator. Vanuit de toekomst (2029, nog tien jaar wachten dus…) wordt een robot gezonden, de Terminator. Hij heeft de missie om in 1984 Sarah Connor te elimineren. In de toekomst zal het vernuftige computernetwerk Skynet namelijk een nucleaire oorlog veroorzaken, nadien ontstaat er een slepende oorlog tussen de mens en machines. Slechts één persoon is in staat de mens naar rebellie te leiden: John Connor. De zoon van Sarah. Vandaar dat die robot dus wordt teruggezonden.
Om het nog complexer te maken heeft de mens soldaat Kyler Reese teruggestuurd. Om Sarah tegen de Terminator te beschermen. Ik ben gek op tijdreisverhalen, met alle bizarre wendingen die kunnen ontstaan. Bij nadere analyse volgt The Terminator zijn eigen kronkelige logica. Is de hele opzet niet een beetje overdreven? Als Kyle uit de toekomst komt, misschien dat hij de hele mensheid kan waarschuwen? Kan de toekomst überhaupt wel beinvloed worden?
Cameron wil vooral op visueel vlak indruk maken.
Maar The Terminator gaat het niet om het bochtige verhaal. Cameron wil vooral op visueel vlak indruk maken. Amerika is een broeierige, donkere plek, vol met punks en techno. Het tempo ligt laag, als om het gevoel van een nachtmerrie op te roepen. De scène waarin de Terminator voor het eerst een wapen richt op Sarah is nog altijd adembenemend. Cameron wil Schwarzenegger in al zijn gespierde glorie in beeld krijgen, om zo het idee van onstopbare vernietiger te benadrukken. Het geweld is bloederig en vurig.
Het liefdesverhaal tussen haar en Kyle is dan weer minder overtuigend. Eerder er met de haren bijgesleept. Ach, zoals gezegd, de inhoud is van ondergeschikt belang. Dat zou in de vervolgen overigens problematisch worden. Deel twee staat nog overeind, deel drie is redelijk, vier heeft tenminste nog Christian Bale, het dieptepunt is deel zes met zijn volkomen krankjorum plot. Hopelijk komt deel zeven met iets beters.