In 2007 leverden Joram Lürsen en Kim van Kooten een filmhype af: Alles Is Liefde. Een mozaïektitel waar heel acterend en optredend Nederland in voorkomt. Van Carice van Houten tot Paul de Leeuw en Viggo Waas, iedereen die eens op het toneel heeft gestaan of op tv is verschenen kreeg wel een rolletje. Dat leidt tot sterke optredens (Michiel Romeyn), pijnlijke blunders (Valerio Zeno) en een alleraardigst Nederzoete liefdeskomedie. De rode draad van de plot wordt gevormd door niemand minder dan Sinterklaas. De originele vertolker van de Goedheiligman krijgt op de dag van de intocht een fatale hartaanval. Geheel toevallig loopt de dolende Jan de set op, die tegen wil en dank de tabber en mijter maar aanpakt.
Jan heeft helemaal niets met Sinterklaas en gedraagt zich daar ook naar. De volwassenen kijken geschokt toe, de kinderen vinden het fantastisch. Blijkbaar is de botte Sinterklaas een kijkcijferhit. Intussen vermoedt de overspannen huisvrouw Simone dat haar man vreemdgaat, is het huwelijk van haar beste vriendin Klaasje net geklapt, krijgt begrafenisondernemer Kees koude voeten voor zijn aanstaande huwelijk met Viktor, ontmoet Kees’ zus Kiki misschien eens haar prins op het witte paard, en probeert Alicia wanhopig Jan aan te houden als Sinterklaas.
Het zijn nogal wat balletjes die Lürsen en van Kooten in de lucht houden. En dan heb ik nog niet eens alle personages benoemt. De makers grijpen duidelijk terug naar films als Love Actually, waarin dezelfde thema’s (liefde en feestdagen) centraal staan. Alles Is Liefde mag zich wat dat betreft een geslaagde Nederlandse kopie noemen. Al is er één ding waarmee het sterk verschilt van zijn Amerikaanse voorbeeld. Zolang de personages pittige dialogen naar elkaars hoofd slingeren, of er grappige situaties worden uitgespeeld, is Alles Is Liefde best een leuke film. Prins Valentijn die met zijn ballerige vrienden uitgaat, of als Jan op tv verschijnt als Sinterklaas en de onsterfelijke woorden “Goedheiligman, me hol!” uitroept. Maar het drama voelt geforceerd.
Zolang de personages pittige dialogen naar elkaars hoofd slingeren, of er grappige situaties worden uitgespeeld, is Alles Is Liefde best een leuke film.
Misschien komt dit door de voorspelbaarheid. Ergerlijke miscommunicatie bijvoorbeeld, die zorgt voor onnodig lastig gedoe. Het enige wat de personages hoeven te doen is doorvragen of direct duidelijkheid bieden. Op het eind worden de lijntjes bovendien wel erg haastig afgerond. Alsof Lürsen beseft nog maar weinig speeltijd te hebben en het eind afraffelt.
Het valt trouwens op dat er een stukje kritiek doorschemert die de laatste jaren behoorlijk is ontploft: kan Zwarte Piet nog wel? Dit vraagstuk wordt pijnlijk duidelijk gemaakt als Jan tijdens een talkshow het Sinterklaasprincipe uitlegt aan een donkere gast. Die reageert verbolgen op het hele slaaf/meester gebeuren en roept dat dit toch niet door de beugel kan. Kijk, dat soort ernst doet het nu wél goed. Maar ja, daar gaat Alles Is Liefde uiteindelijk niet over.
Joran Lürsen/Michiel Romeyn en Carice van Houten