Omdat de aan insomnia lijdende veteraan Travis Bickle (Robert De Niro) zijn verloren nachturen nuttig wil besteden, besluit hij zich aan te melden als taxichauffeur. Het werk zorgt voor regelmaat in zijn leven en hij verdient er geld mee. Toch knaagt er iets. Vol walging kijkt hij hoe de straten bevuild raken met junks, hoeren, pooiers en andere nachtbrakers. Ze verspreiden een penetrante stank waar hij koppijn van krijgt. Als hij per toeval campagneleidster Betsy (Cybill Shepherd) ontmoet, ruikt hij voor het eerst in lange tijd schone lucht. Hun samenzijn is helaas van korte duur en Travis’ slapeloosheid keert genadeloos terug.

Hij besluit dat hij iets moet doen. Iets groots, meeslepends, wat indruk zal maken. Er is een campagne gaande voor presidentskandidaat Paladine Aide (Robert Shields), Travis bereidt tot in detail een aanslag op hem voor. Hij koopt een arsenaal aan wapens, stopt met pillen en bezoek aan het pornotheater en onderzoekt wanneer hij het beste kan toeslaan.

Tegelijkertijd ontfermt hij zich over het jonge hoertje Iris (Jodie Foster). Zij ziet hem als vreemde snuiter. Het publiek weet beter: Travis is een getraumatiseerde loner, iemand die in zijn nachtmerrie leeft en wanhopig probeert wakker te worden. Hoe meer de wereld zich – volgens hem – tegen hem keert, hoe meer vastberaden hij wordt om zijn gewelsplan door te zetten. Als hij toch met de aanslag bezig is, kan hij net zo goed ook Iris bevrijden.[epq-quote align=”align-left”]Taxi Driver komt uit 1976, het voelt nog akelig actueel.[/epq-quote]

Het is jaren geleden dat ik Taxi Driver voor het eerst zag. Toen voelde ik wel de übergrauwe sfeer van Travis’ leefwereld, maar werd ik nog niet helemaal meegezogen in de nachtmerrie. Ik verwachtte bovendien dat Travis vanuit zijn taxi als wraakengel in het rond zou schieten. Terwijl het geweld pas laat losbarst. Nu, met meer levens- en kijkervaring achter de rug, begrijp ik veel beter wat regisseur Martin Scorsese en scenarist Paul Schräder met Taxi Driver voor ogen hadden. Meer nog dan het geweld, gaat deze thriller over eenzaamheid, depressie, het onvermogen je leven te controleren en wat voor effecten dit kan hebben. Langzaam bouwt de film op naar een korte, doch heftige geweldsuitbarsting.

Taxi Driver komt uit 1976, het voelt nog akelig actueel. De tijden zijn veranderd, er lopen nog genoeg einzelgängers als Travis rond. Tikkende tijdbommen met een negatief wereldbeeld, individuen die geen alternatieven meer zien en naar de wapens grijpen. Zie ook Joker, waarin een beschadigde loner de uitzichtloosheid zat is. Om ook nog even een ironisch knipoog naar de media uit te delen, heeft Taxi Driver een bijzonder slot. Hoe dit geïnterpreteerd moet worden mag de kijker zelf bepalen.

Martin Scorsese/Robert De Niro en Jodie Foster