Kijkers die Eli Roth kennen weten dat hij zich het liefst uitleeft met uitbundige bloedbaden. Tegenwoordig is hij zich aan het ontwikkelen tot een vaardig thrillerregisseur, met Death Wish als laatste worpeling. Het een remake van de film met Charles Bronson, ditmaal met Bruce Willis in de hoofdrol. Hij speelt de rol van Paul Kersey, een chirurg wiens vrouw en dochter slachtoffers worden van een uit de hand gelopen inbraak. Aanvankelijk blijft hij overdonderd achter. Tot hij, gefrustreerd door de gedachte dat de daders vrij rondlopen, het recht in eigen hand neemt. De media doopt hem tot Grim Reaper en hij wordt een beruchte en geliefde wraakengel.

Intussen wil hij wraak nemen op de mannen die zijn gezin uiteenscheurden. De vraag is alleen, wie zitten er achter die brutale inbraak?

Al vroeg wordt duidelijk gemaakt dat Paul niet van geweld houdt. Wanneer hij voor de eerste keer iemand doodschiet laat die daad hem niet los. De eerste keer dat hij een wapenwinkel binnenloopt keert hij met lege handen terug naar de comfort van zijn kelder. Roth zit zijn personage net zolang te pushen tot Paul een compleet arsenaal opbouwt. En de media voer geeft voor discussie. Voor de Roth-fans, die schietpartijen zijn nog altijd bloederig. En het zijn niet alleen kogels die de muren en grond met het rode vocht bespatten. Er worden messen in ledematen gestoken, een bowlingbal verbijzelt iemands schedel en hoofden worden ingeslagen.

De vraag die wordt gesteld (mag dat, voor eigen rechter spelen?) krijgt in deze tijd, waarin alles en iedereen nauwkeurig in de gaten wordt gehouden, een nieuwe lading. Tegenwoordig gooit elke internetgebruiker (en dat zijn er nogal wat) zijn ongefilterde mening op sociale media. Wat als vandaag iemand zich opwerpt als wraakengel? Dan ontstaan er memes. Twee lijnrechte kampen die elkaar verhit opfokken op forums. Het is makkelijker voor imitators omdat de beelden van het origineel overal te zien zijn.

Wat als vandaag iemand zich opwerpt als wraakengel?

Deze Death Wish kon op nogal wat kritiek rekenen omdat het geweld en zelfrecht verheerlijkt. Ik moet toegeven dat ik niet zo snel een antiwapenboodschap in deze film kan vinden, en ik begrijp dat het met het (politie)geweld in Amerika een gevoelig onderwerp is. Aan de andere kant, dit is een wraakfilm. Wat verwacht je dan? Dat Paul met de criminelen gaat praten?

Ook wil ik eraan toevoegen dat de verheerlijking van wapens hier vrij minachtend overkomt. Zoals winkelbediende Bethany al zegt: je hebt binnen een week je wapenvergunning. En die cursus om met je wapen om te gaan is zo gepiept, niemand die daar ooit voor is gezakt. Ja. Nu weet ik echt zeker dat ik met gerust hart een colt kan scoren.

Eli Roth/Bruce Willis en Vincent d’Onofrio