Mijn inziens zijn er twee manieren om naar Ichi the Killer te kijken. Ofwel je neemt het allemaal bloedserieus, ofwel je beschouwt het als een cartooneske geweldskomedie. Ik zie Ichi the Killer als een titel uit de tweede categorie, een knetterenergieke achtbaanrit met veel bloed en krankzinnige bochten, om je op het eind ademloos achter te laten. Kakihara, de sadomasochistische rechterhand van maffiabaas Anjo, moet in actie komen als de gangster in kwestie is verdwenen. Hij komt op het spoor van ene Ichi, een verlegen jongeman met onverzadigbare bloeddorst.
De hele film draait om het conflict in spe tussen Kakihara en Ichi. Regisseur Takashi Miike gebruikt de opkomende climax als rode draad en grijpt de kans om subplotjes en bijpersonages te verkennen. Zo maken we kennis met een agent die worstelt met zijn verleden en tot overmaat van ramp zijn wapen heeft verloren, zijn er drie mannen die om onbekende reden wraak willen nemen op Anjo, en loopt er een prositituee rond met dezelfde seksuele voorkeuren als Kakihara. Hij leeft zich intussen uit met martelingen die zo nonchalant worden verbeeld dat ik het lastig vind een grinnik te onderdrukken. Zo snijdt hij bij wijze van boetedoening ook zijn tong af, om dan wel zijn telefoon op te nemen. Met een mond vol bloed tracht hij het gesprek te voeren. De één zal er kotsneigingen van krijgen, de ander (zoals ik) zal er de gitzwarte humor van inzien.
Minder grappig zijn de acties van Ichi. Hij heeft een mes verborgen in zijn laars en is begiftigd met een soepel been. Zonder problemen hakt hij zijn slachtoffers in stukjes. Letterlijk. In het begin snijdt hij een man van kop tot kruis in twee helften en wordt uitgebreid getoond hoe het lichaam uit elkaar valt. Later krijgen we nog te zien hoe een gezicht tegen de muur spat en traag naar beneden glijdt. En als hij het zoontje van de agent ontmoet, voel je gewoon aan dat dit niet goed kan eindigen.
Het is zonder meer een smerige film met groteske bloedfonteinen, Miike brengt het allemaal wel met een vette knipoog. Het is horror, drama, komedie, wraak, vrijwel elk genre past er wel in. De montage en muziek geven de titel een onuitputtelijke energie mee, de plotwendingen volgen elkaar in hoog tempo op. Ichi the Killer is zeker een van de betere controversiële films uit de filmgeschiedenis.
Takashi Miike/Tadanobu Asano en Nao Ohmori