I, Tonya gaat niet echt over dat “verrekte incident”. Ja, het komt wel voor, maar het is geenszins de kern van de film. Haal het kunstschaatsen de interviews en de zwartkomische toon weg en wat blijft er over? Een portret over underdogs, buitenbeentjes, de zonderlingen die zo graag hun doel willen bereiken en geaccepteerd willen worden. Dat wil maar niet lukken. Tonya Harding was kunstschaatseres met een flinke portie talent. Nancy Kerrigan was ook een getalenteerd kunstschaatseres en werd gezien als de schaatsschoonheid. 

Na een training gaf iemand haar met een stang een flinke klap op haar been. Ze raakte geblesseerd en kon bijna niet meer meedoen aan de Wereldkampioenschappen. Tonya werd veroordeeld omdat ze op de hoogte zou zijn geweest van de aanslag. Dit heeft ze stellig ontkend.

I, Tonya bouwt niet bewust op naar dit historisch moment, de makers richten zich liever op het verhaal van Tonya zelf. Hoe ze opgroeide bij een kille moeder die constant rookte en dronk. Hoe ze zich op het ijs helemaal vrij voelde en gelukkig kon zijn. Margot Robbie zet Tonya neer als een het lelijke eendje dat koste wat kost wil bewijzen dat ze echt iemand is. Dat ze waardering verdient. Respect. Dat verlangen zit ook bij de andere personages, die stuk voor stuk hongeren naar het kleinste beetje liefde. De domme Shawn die volhoudt spionagewerk te hebben gedaan. Tonyas moeder die vijf keer getrouwd is geweest. Jeff die Tonya maar niet kan loslaten.

in 1993 regisseerde craig gillespie een soepreclame. nancy kerrigan speelde hierin de hoofdrol.

Wanneer Nancy Kerrigan de vreselijke klap op haar knieën krijgt is dit een katalysator, het moment waarop alles ontspoort,  relaties onder zware druk komen te staan en emoties hoog oplopen. De hunkering de aandacht opeisen. De beste scène is als Tonya haar moeder omhelst en haar moeder roerloos blijft staan. Dan pas wordt duidelijk dat deze vrouw ook beschadigd is.

Het fijne aan I, Tonya is dat de makers weigeren een schuldige aan te wijzen. Met nepinterviews laten ze de betrokkenen, familie en vrienden aan het woord, zodat er tegengestelde verklaringen ontstaan. Tonya beweert dat ze regelmatig klappen kreeg van haar man Jeff, hij zegt juist dat Tonya hem beschoot met een geweer. Haar moeder zegt dat ze haar af en toe een corrigerende tik heeft gegeven, als we Tonya mogen geloven was ze een harteloos monster. De waarheid wordt dus nooit duidelijk. I, Tonya vermijd zo een zwartwit weergave van de gebeurtenis en laat de kijker raden.

Craig Gillespie/Margot Robbie en Sebastian Stan