De naam James Rolfe zal niet bij erg veel kijkers een belletje doen rinkelen, miljoenen YouTubers kennen hem als de man achter de Angry Video Game Nerd. Als dit personage bespreekt Rolfe videospelletjes van jaren geleden en gebruikt hij de meest creatieve scheldwoorden. In 2014 kwam de film uit rondom de “Nerd”, waarin hij wordt gedwongen het slechtste spel ooit te spelen: E.T.. Voor de niet-gamers onder ons, dit spel werd in de jaren tachtig uitgebracht door spelgigant Atari. Het staat bekend als de hardste flop in gamegeschiedenis en in de loop der tijd is er een heuse mythologie rondom dit spelletje ontstaan. Rolfe verbindt deze mythologie met zijn personage en weet een film neer te zetten die nog het meest als een curiosum kan worden omschreven.  

In het begin leren we de Nerd kennen als een gamer met een voorliefde voor oude spelletjes. YouTube kijkers over de hele wereld smullen van zijn speelervaringen, vooral als hij de boel bijeen vloekt. Maar er is één spelletje wat hij sinds zijn kindertijd nooit meer heeft aangeraakt: het beruchte E.T.. Het schijnt zo erg te zijn geflopt dat alle cartridges zijn verzameld en ergens in de woestijn zijn gedumpt. In Area 51 om precies te zijn. En nu een bedrijf het plan heeft bedacht met een heus vervolg/reboot van het spel aan te komen, willen de fans meer dan ooit dat de Nerd het eerste deel speelt en bespreekt. Hij besluit iets anders te doen: bewijzen dat het verhaal over Area 51 onzin is, zodat de fans E.T. eindelijk laten rusten. Samen met Cooper (Jeremy Suarez) en Mandi (Sarah Glendening) gaat hij op pad.

Angry Video Game Nerd: The Movie is geen film die je gaat kijken omdat het een briljant verhaal heeft of diepgaande personages. En je kan hem moeilijk prijzen om baanbrekende speciale effecten. Wat het wel heeft is veel humor. De kijkers die bekend zijn met de YouTubeserie weten wat voor soort humor het is: slapstick, maar ook veel gescheld en absurde vondsten als “shitpickle”. Zeker in het tweede deel van de film ontspoort alles volkomen met aliens en gigantische moordlustige robots.

Zeg over de film wat je wil, probeer zelf maar eens het geduld op te brengen een dergelijke productie op poten te zetten. Ja, je kan het ronduit amateuristisch noemen, maar dat geeft het juist zijn charme. Het doet denken aan het debuut van Robert Rodriguez, El Mariachi. Ook dat is een rauwe film in technisch opzicht, maar de liefde voor het filmmaken spat tegelijk van de shots. Angry Video Game Nerd: The Movie heeft precies hetzelfde, alleen heeft Rolfe het in blockbusterformaat gedaan. Alle gebreken terzijde kan deze film worden beschouwd als een curiosumklassieker.