Er zijn weinig films die zo belachelijk en briljant tegelijk zijn. Mission Impossible, gebaseerd op de gelijknamige serie van Bruce Geller, propt alle scènes vol met vet aangezette actie, Dutch Angles, opzwepende muziek en Tom Cruise die helemaal in zijn element is als geheim agent Ethan Hunt. Nadat zijn laatste missie op jammerlijke wijze is misgelopen, wordt hij beschuldigd van molactiviteiten. Hij zal hoe dan ook zijn naam zuiveren. Hij krijgt hulp van collega Claire en bannelingen Luther en Krieger. Hun onmogelijke missie: een zwaar bewaard document stelen, dat zogenaamd verkopen aan de geheimzinnige Max, en zo de echte verrader binnen de organisatie ontmaskeren. 

Mission Impossible is, ondanks de plotwendingen, niet de diepzinnigste film, maar toch wel een van de opwindendste. Met zijn gelikte en dynamische stijl weet regisseur Brian De Palma de geloofwaardigheid en aandacht gedurende krap twee uur vast te houden. Het maakt niet uit wat voor buitenissige actiescène schrijvers David Koepp, Steve Zaillian en Robert Towne hebben bedacht, De Palma weet het zo in beeld te brengen dat de makers ermee wegkomen. Het is niet belangrijk wat er gebeurt, eerder hoe het gebeurd. Voor elk shot gebruikt De Palma wel een andere camerahoek, en met filters weet hij de sfeer van een scène te bepalen. De flitsende montage (waarvan ik zeker weet dat veel actieregisseurs die hebben overgenomen) weet de opwinding extra op te pompen.

De beroemdste scène is als Ethan in de hermetisch afgesloten kluis zit. Hij hangt op zijn kop boven de computer waaruit hij het document moet halen. Het geringste geluid, de kleinste zweetdruppel zal het alarm activeren. Reken maar dat De Palma de actie hier flink vertraagd en de camera op het bezwete voorhoofd van Ethan houdt. Zijn handlanger, die de kabel moet vasthouden waaraan Ehtan hangt, wordt geconfronteerd met een muis. Zal hij weten zijn mond te houden? Intussen moet Ethan zo snel en geruisloos mogelijk data van de computer overzetten op de diskette. Het liefst nog voor de beveiliging terugkeert. De Palma wisselt details met het grotere plaatje en verhoogt zo per tel de spanning van de zenuwslopende taak.

het personage max zou aanvankelijk door een man gespeeld worden

Alhoewel ik geen groot fan ben van Cruise, voel ik mij toch gedwongen een deel van de credits aan hem toe te schrijven. Hoe bespottelijk de plot soms ook wordt (wie komt er nou op het idee dat de Bijbel met een geheime missie te maken heeft?), Cruise neemt het materiaal zeer serieus. Elke stunt die hij uitvoert, elke dialoog die hij uitspreekt krijgt zijn typerende energie mee. En is zo, net als de regie van De Palma, volstrekt geloofwaardig.

Brian De Palma/Tom Cruise en Jon Voight