“Pablo moet de vijfde verdieping schoonmaken. Volgens de receptionist is er geen vijfde verdieping. Hij werkt hier al heel lang, dus hij kan het wel weten. Pablo bestudeert het adres dat hij op een papiertje heeft geschreven en laat het zien aan de receptionist. Kijk, hier staat het toch echt, dit gebouw, vijfde verdieping. Volgens de receptionist is er wel een vierde verdieping die inderdaad heel grondig schoon moet worden gemaakt.

De receptionist gaat Pablo voor naar de lift (de trap is momenteel stuk. Er wordt hard aan gewerkt dit op te lossen, maar ja, het ontbreekt tegenwoordig aan man en materiaal, dus dat kan nog wel even duren) wenst hem veel succes met de “grondige schoonmaakwerkzaamheden” en keert weer terug naar zijn plek.

Pas als Pablo alleen voor de liftdeuren staat realiseert hij zich hoe stil het hier eigenlijk is. En dat hij, afgezien van de receptionist, niemand anders heeft gezien. Terwijl ze toch een aardig eindje hebben gelopen om de lift te bereiken. Zijn er geen schoonmakers? Zit iedereen te werken?

De liftdeuren gaan open. Hij kan kiezen uit zes knopjes. Van de begane grond tot aan de vijfde verdieping. Het liefst wil hij zo snel mogelijk wegvluchten. Er is hier iets heel erg mis. Hij weet het zeker. Maar hij heeft het geld van deze schoonmaakklus heel erg hard nodig. Daarbij, en dat is misschien wel het allerergste, is Pablo vreselijk nieuwsgierig.

Hij stapt de lift in. Langzaam gaat zijn vinger naar het knopje met daarop de vijf. Hij drukt. Zachtjes beweegt de lift omhoog. En zo gaat Pablo alsnog naar de vijfde verdieping.”