In Violent Night zit de Kerstman in de kroeg bier weg te tikken. Als hij weer verder moet begeeft hij zich, tot verrassing van de barvrouw, naar het dak. Dat is niet de bedoeling! Als zij op het dak staat, klaar om hem de juiste uitgang te wijzen, ziet zij hem nog net wegvliegen met zijn arrenslee. Haar mond zakt open. Is dit dan de échte Kerstman? Zeker weten. John Leguizamo, de enige echte pulpkoning, maakt ook zijn opwachting, als de tegenstander van de Kerstman. Dit belooft een gewelddadige Kerst te worden.

Eentje met ook een knipoog want de Kerstman heeft er geen problemen mee om vanuit zijn slee zijn maag- of blaasinhoud te dumpen op nietsvermoedende voorbijgangers. Hij werpt de cadeautjes achteloos in de sokken en bekommert zich meer om de flessen drank die hij weg kan grissen. Maar dan komt hij ongewild terecht bij een steenrijke familie waar ene “Mr. Scrooge” de kluis wil legen.

Het moment dat de familie geïntroduceerd wordt zit ik met mijn ogen te rollen. De dialogen en oliedomme acties leveren genoeg vermakelijke situaties op, verder geeft Violent Night zich over aan een plat en platgereden verhaal over verziekte familierelaties en het stelen van geld. Een kreng van een moeder, kinderen die achter de erfenis aanzitten, een aankomende scheiding…

Nee, dan het achtergrondverhaal van deze Kerstman. Volgens Scenaristen Pat Casey en Josh Miller voert hij decennialang dezelfde taak uit en was hij ooit een moordzuchtige Viking. Zwaaiend met zijn grootse hamer sloeg hij de schedels van zijn tegenstanders in. Hij is getrouwd met ene mevrouw Claus en moet ieder jaar op basis van Kerstmagie de pakjes bezorgen. Hoe dat werkt? Hij heeft geen idee.

Tegelijkertijd heeft Scrooge een intense hekel aan Kerstmis en wil hij de Kerstman het liefste onder honderd meters sneeuw begraven. Er moet verdorie een einde komen aan deze verschrikkelijke feestdagen. De Kerstman laat zich echter niet zomaar kennen. Geef hem het juiste wapen en hij laat het bloed vloeien.

Violent Night had zomaar een pulpige actiehorrorfilm kunnen worden, waarin een zuipende, vloekende en met een hamer zwaaiende Kerstman de hoofdrol speelt. Maar de aandacht gaat voornamelijk uit naar de belegen wens om twee ouders weer bij elkaar te laten komen. Trudy smeekt de Kerstman om haar ouders de strijdbijl te laten begraven en weer “vrienden” met elkaar te worden.

Dan denk ik, Violent Night heeft zoveel meer in zich dan een dergelijk verhaal dat al zo vaak is verteld. Neem Scrooge, die in een vage monoloog uitlegt waarom hij Kerstmis haat. Hier ligt een prachtig en prettig gestoord plot klaar over de ultieme strijd tussen de Kerstman en een verwoede Kersthater. Een echt goed bloederig eindgevecht tussen die twee zou een spectaculair slot opleveren.

Ik heb het idee dat Tommy Wirkola, als regisseur verantwoordelijk voor het eindresultaat, iedereen tevreden wilde stellen. Dat hij daarom met een halfbakken film komt. Violent Night wil de horrorfans aanspreken én het publiek achterlaten met een suikerzoete Kerstwens. Spannende knokpartijen worden afgewisseld met uitgekauwd moralisme. Dat vloekt.

Violent Night heeft veel potentie, maar kiest helaas voor de brave middenweg. Was verdorie ingegaan op de brute achtergrond van de Kerstman, denk ik dan. Dát had pas een goeie film opgeleverd.

Regie: Tommy Wirkola. Met: David Harbour en Leah Brady