Ik dacht, laat ik zo vlak voor de jaarwisseling weer eens proberen om een roman te schrijven. Het heet Wachten op Robert en begint als volgt:

“Willem heeft een afspraak met Robert. Als hij bij hem aan heeft gebeld wordt de deur opengedaan door een onbekende man. Toch weet Willem zeker dat dit het juiste adres is. “Ik heb een afspraak met Robert” zegt Willem. “Die woont hier niet meer” zegt de onbekende man. “Mag ik hier blijven wachten tot Robert terugkomt?” vraagt Willem. De onbekende man knikt en doet de deur dicht.

Dat is niet wat Willem bedoelde. Hij belt weer aan en legt uit dat hij graag binnen wil wachten. “Ik kijk tv” zegt de onbekende man. En zo zitten Willem en de onbekende man samen op de bank tv te kijken. Er wordt een vermakelijk programma uitgezonden over een man die uit is gegleden en niet meer overeind kan komen.

Willem haalt een biertje uit de keuken en vraagt de onbekende man of hij ook iets wil drinken. Nee. De onbekende man hoeft niets te drinken. Willem vraagt of de man op tv al overeind is gekomen. “Nee” zegt de onbekende man. “De man op tv ligt nog steeds op straat.””

Ik moet nog bedenken wat er verder gaat gebeuren. Misschien dat de deurbel gaat. Wie weet wie er dan voor de deur staat.