In 2006 zou de franchise over de wereldberoemde geheim agent een flinke opfrisbeurt krijgen. De toorts werd doorgegeven aan acteur Daniel Craig, de herstartknop werd ingedrukt. Regisseur Martin Campbell (die eerder nog het sterke GoldenEye regisseerde) laat de kijker zien wie James Bond was voor hij de befaamde drie getallen kreeg. De getalloze man is een jonge, arrogante kerel met oog voor het vrouwelijk schoon. Voor zijn allereerste missie wordt hij door M (wederom Judi Dench) op pad gestuurd voor een kaartspel tegen Le Chiffre (Mad Mikkelsen).

Een bankier met bloedtranen die terroristen financieert. De missie is eenvoudig: Le Chiffre in het kaartspel ontdoen van zijn geld. James Bond beschouwt het als een gedane zaak en vindt bloedirritant te worden bijgestaan door Vesper Lynd (Eva Green). Zij bepaalt hoeveel geld hij kan inzetten en kiest zelfs het kostuum uit waarmee hij in de gokzaal gaat zitten. Waarom in godsnaam? Hij kan dit klusje heus wel klaren. Totdat Le Chiffre lucht van de missie en James Bonds leven in gevaar komt. Zal het de geheim agent lukken zijn ego te negeren en eens te luisteren naar gezond verstand?

Omdat Casino Royale een proloog is, is het antwoord op bovenstaande vragen natuurlijk een volmondig “ja”. Wat niet wegneemt dat het eenentwintigste avontuur van 007 de formule eindelijk eens uit het raam gooit. James Bond blijft ditmaal op één locatie, namelijk het met goud beklede gokhol in Montenegro. En er is wel sprake van actie, maar lang niet meer zo overdadig. De actie die plaatsvindt heeft nou ook zijn weerslag op de personages. Als Vesper iemand heeft gedood, zit zij nadien stilletjes onder de douche, compleet van slag door wat zij heeft gedaan. James Bond komt naast haar zitten en slaat zijn arm om haar heen,

Campbell concentreert zich nu ook echt op het personage James Bond, de man die koeltjes de trekker overhaalt en martini’s naar binnen tikt. Hoe komt het toch dat hij zo kil is geworden? In een gesprek met Vesper komt één en ander naar voren, zeer tegen de wens van James Bond zelf in. Juist dat maakt de gegeven achtergrondinformatie zo aantrekkelijk. Kennelijk voelt de geheim agent er niets voor zijn jeugdverhaal te delen, wat hem des te intrigerender maakt. Wat gaat er meer schuil achter zijn stoïcijnse kop?

Casino Royale is niet alleen een van de beste hoodstukken uit de serie, het is ook een verdomd goeie film op zich.

Omdat Casino Royale een nieuw pad aanlegt, is het moeilijker om te zien het eindigt, en dat maakt de film veel spannender. Ja, James Bond en Vesper groeien naar elkaar toe en vormen een heuse romance. James Bond verzucht zelfs dat hij het werk achter zich wil laten en voor altijd samen wil zijn met Vesper. Maar hoe realistisch is die toekomst? Kan hij echt zijn werk zomaar verlaten?

Dan is er ook nog de soundtrack van Chris Cornell en een ijzersterke cast rondom Craig: Giancarlo Giannini, Jeffrey Wright, Green en Mikkelsen. Het is daarnaast gewoon zo lekker om te zien dat de franchise eindelijk durft om met iets nieuws te komen, volwassen wordt. Casino Royale is niet alleen een van de beste hoofdstukken uit de serie, het is ook een verdomd goeie film op zich.

Er zou nogal wat commentaar zijn geweest op de rol van Craig, ik vind hem fantastisch als de geheim agent. James Bond is in Casino Royale niet de superman die moeiteloos klappen opvangt en na wilde achtervolgingen het stof van zijn schouder klopt. Deze James Bond is een zelfverzekerde eikel die een flinke les in nederigheid krijgt. Een les die diepe sporen achterlaat en de geheim agent dwingt om zich in een harnas te hijsen. Het biedt hem weinig bescherming tegen kogels, het werkt wel tegen het toelaten van emoties.

Regie: Martin Campbell. Met: Daniel Craig en Eva Green