Het jaar 1989 is gezegend om twee redenen: ik werd geboren en License to Kill kwam uit in de bioscopen. De zestiende film over James Bond en de tweede waarin Timothy Dalton de hoofdrol speelde. License to Kill volgt het pad wat voorganger The Living Daylights insloeg: meer aandacht voor de persoonlijkheid van de geheim agent en minder frivoliteiten. James Bonds goeie vriend en collega Felix Leiter (David Hedison) krijgt eindelijk drugsbaron Franz Sanchez (Robert Savi) te pakken. Helaas weet Franz te ontsnappen en neemt hij wraak door Felix’ vrouw te doden. James Bond kookt van woede.
Niemand, ook geen drugsbaron, komt aan zijn vrienden. Hij wil terugslaan, het agentschap fluit hem snel terug en verbiedt hem nog enige actie uit te voeren. De getormenteerde geheim agent trekt zich niets aan van dit verbod. Franz moet en zal door hem gestraft worden.
Ik kan mij niet herinneren dat James Bond voor License to Kill een persoonlijke motivatie had om achter de schurk aan te gaan. De wereld moest gered worden van een wisse ondergang. Ook een belangrijke reden om een doelwit uit te schakelen, voor James Bond was het ook gewoon werk. Hij moest de taak uitvoeren, punt. Nu wordt hij ook zelf geraakt. Dit maakt de plot scherper. Harder. Ik merk dat veel meer begrip heb voor de missie en echt hoop dat het tot een goed einde komt.
In License to Kill licht regisseur John nog een tipje van de sluier op omtrent de achtergrond van de geheim agent. Niet te veel, want James Bond is en blijft een enigmatische verschijning. Er is in elk geval een scène die duidelijk maakt dat trouwen niets voor hem is. Hij is ooit in het huwelijksbootje gestapt, helaas is het huwelijk in het water gevallen. Is dit een verwijzing naar On Her Majesty’s Secret Service? Of gaat het om een andere gebeurtenis? Is James Bonds mislukte huwelijk een reden voor zijn niet te verzadigen honger naar vrouwelijk schoon?
Bovendien is License to Kill zo dramatisch dat een beetje romantische lucht best welkom is.
Dan is er nog de schurk, in dit geval dus gespeeld door Savi. Met zijn pokdalige gezicht vertolkt hij het soort crimineel waarvan je weet dat hij zich naar de top heeft geknokt. En er alles aan doet om aan de top te blijven. Hij laat zijn slachtoffers verorberen door haaien, dat zegt wel wat over zijn bloeddorst. Ook leuk is dat niemand minder dan een piepjonge Benecio del Toro hem assisteert.
Natuurlijk dicteert de formule een Bond-meisje, in License to Kill is het de eer aan Carey Lowell. Zij kruipt in de huid van Pam Bouvier, een narcotica-agent met dezelfde missie als James Bond: Franz oppakken. Al is haar missie puur beroepsmatig. Net als Octopussy en May Day heeft Pam er weinig moeite mee de schurken van zich af te trappen, in tegenstelling tot die Bond-vrouwen is Pams persoonlijkheid niet sterk genoeg om echt te blijven hangen. Dat had toch wat beter gekund.
Ik blijf het ook spijtig vinden dat Pam evengoed in de armen van James Bond valt. Maar ach, mij daarover druk maken heeft geen zin. Het is het vaste liedje, ik vermoed dat dat niet zal veranderen. Bovendien is License to Kill zo dramatisch dat een beetje romantische lucht best welkom is.
Regisseur: John Glen. Met: Timothy Dalton en Robert Savi