Insomnia wordt ook wel gekscherend beschouwt als Christopher Nolans “slechtste” film. Dat is overdreven, het vormt wel de vreemde eend in zijn oeuvre. Het is een remake van een Noorse thriller uit 1997. Steven Soderbergh produceerde de nieuwe, Amerikaanse versie en wist zeker dat Nolan de juiste regisseur zou zijn. Agenten Will Dormer (Al Pacino) en Hap Eckhart (Martin Donovan) vliegen naar Alaska om de brute moord op de zeventienjarige Kay Connell (Yan-Kay Crystal Lowe) te onderzoeken. De twee agenten worden hartelijk verwelkomt door jonge hond Ellie Burr (Hilary Swank), een groot fan van Wills politiewerk.

In Los Angeles, de thuisplek van Will en Hap, is Interne Zaken bezig met een onderzoek op het bureau. Will heeft net een kindermoordenaar achter slot en grendel laten zetten. Als hij ook maar één procedureel foutje heeft gemaakt, kan de dader weer op vrije voeten komen.

Sneller dan gedacht komen Will en Hap Kays moordenaar, Walter Finch (Robin Williams), op het spoor, maar tijdens de achtervolging begaat Will een fatale fout. Walter heeft hem die fout zien maken en begint Will te chanteren. Het was namelijk echt niet zijn bedoeling om Kay te doden. Maar ja, of hij de politie daarvan zal overtuigen…? Will moet er daarom voor zorgen dat de sporen naar iemand anders wijzen. Omdat in Alaska de zon in de zomermaanden dag en nacht schijnt, krijgt Will bovenop alle ellende ook te maken met slaaptekort. In zijn hotelkamer doet hij van alles om het helse zonlicht te weren, de stralen wringen zich door alle kieren.[epq-quote align=”align-left”]Ik moest mijzelf er echt aan herinneren dat Nolan achter de camera staat.[/epq-quote]

Alhoewel Nolan zich op visueel vlak behoorlijk inhoudt, weet hij van Insomnia een gloedvolle psychologische thriller te maken. Even geen complexe hersenkrakers of ingenieus aangelegde plots. Gewoon twee personages die elkaar bij de ballen hebben en weigeren los te laten. Williams speelt, tegen zijn handelsmerk in, een gevaarlijk, onvoorspelbaar mannetje. In plaats van gekke bekken trekken, stralen zijn koude ogen griezelige rust uit. Het werkt. Zeker in tegenspel met Pacino, die ook in de “chillmodus” altijd een opgefokte indruk maakt. Samen geven zij hun scènes een geladen, nerveuze sfeer.

Ik moest mijzelf er echt aan herinneren dat de meester van de visuele en intellectuele bravoure achter de camera staat. Insomnia is zó anders in vergelijking met Nolans andere werk. De meer kale benadering past hem dit keer wel. Het is niet zo fantastisch en revolutionair als bijvoorbeeld Inception of Interstellar, en mist de epiek van zijn Batman-trilogie, toch is Insomnia een ijzersterke psychologische thriller.

Christopher Nolan/Al Pacino en Robin Williams