Eind jaren negentig kwam regisseur Jean van der Velden met een geniale zet. Hij gooie een handvol bekende mannelijke koppen in de film en maakte van voetbal het centrale thema. Welke Nederlander (op ondergetekende na) houdt nou niet van dit spelletje? Dan heb je ook nog eens Antonie Kamerling, Thomas Acda, Danny de Munk, Peter Paul Muller, Daniël Boissevain, Raymi Sambo en Kasper van Kooten die de rollen vertolken. Al in het begin gebruikt van der Velden Dutch angles, korte shots en wisselt handheldcamera af met statief. Het is eerder een videocollage waarin razendsnel de personages en hun problematiek worden geïntroduceerd.

Later in de film wordt het stilistisch rustiger, maar de opening is wel opvallend. Alsof van der Velden ook wel weet dat de plot stiekem niet zo heel erg veel voorstelt. Ik bedoel, een groepje vrienden dat elke zondag voetbalt. Hoeveel verhaal kan je daar eigenlijk uit putten? 

Kamerling bijvoorbeeld is Hero, de filosoof van de groep, die al jarenlang geen contact meer met zijn vader heeft gehad. Boissevain (die een meesterlijke rol neerzet als macho Johnny) ziet zich gedwongen zijn vader in huis halen, omdat die het hele verpleeghuis op stelten zet. Goedzak Willem (Acda) is getrouwd met twee kinderen, maar heeft constant ruzie met zijn vrouw. Bram (de Munk) worstelt met zijn geaardheid. Mark (Muller) is een schuinsmarcheerder die vader gaat worden. Paul (Sambo) is op zoek naar de weg om beroemd te worden. Terwijl iedereen worstelt met zijn besognes, is er nog altijd het zondagse voetbal.[epq-quote align=”align-left”]Toch verslikt van der Velden zich in de verhaallijnen die hij ons voor wil schotelen.[/epq-quote]

All Stars is op de eerste plek een mannenfilm, met mannenonderwerpen en -dialogen. Ergens heeft dat wel wat. Ik ben zelf totaal geen voetbalfan, de waarde die het heeft voor deze vriendengroep is bijna aandoenlijk. Wat voor weersomstandigheden er ook zijn, het cluppie staat trouw op het veld. Het is ook mooi symbolisch voor de kameraadschap tussen de personages. Al begint de volwassenwereld allengs in te breken en geeft iedereen onder druk toe dat íedere zondag wat overdreven is, ze zijn hoe dan ook beste vrienden.

Toch verslikt van der Velden zich in de verhaallijnen die hij ons voor wil schotelen. Ik vind het prijzenswaardig dat hij zoveel thematiek aan voetbal kan verbinden, het probleem is dat niets echt goed wordt uitgewerkt. Bij de grootse 500e wedstrijd moet er van alles samenkomen, de plotlijntjes worden maar rafelig afgeknoopt. Niet zo vreemd, want er moet nogal veel worden afgewikkeld. Ik vind het zelf een rommelige bedoening. Destijds was iedereen ontzettend enthousiast over All Stars. Ikzelf vind het wel een mooie film. Niets meer, niets minder.

Jean van der Velden/Danny de Munk en Peter Paul Muller