Ik vind Eddie Murphy een fantastische komiek, zijn filmkeuzes heb ik altijd wat dubieus gevonden. Met het op Netflix verschenen Dolemite Is My Name schiet hij vol in de roos. Hij is in topvorm en weet de lach te combineren met ontroering. Hij speelt de rol van Rudy Ray Moore, een platenverkoper die droomt van een carrière op de bühne. Met zijn doorzettingsvermogen is niets mis, hij slaagt er gewoon niet in om op te vallen met zijn muziek of humor. Dit verandert als hij het alter ego Dolemite aanneemt: een flamboyant uitgedoste pooier die op rijm de grofste grappen maakt. Het blijkt een succes. Eindelijk heeft Rudy beet.

En hij is van plan het groots aan te pakken. Hij neemt de grappen op op LP en wordt ontdekt door een platenmaatschappij. Zijn opgenomen werken gaan als warme broodjes over de toonbank, Rudy wil meer. Hij wil een breder publiek bereiken en echt doorbreken met zijn act. Hoe dit beter te doen dan met film? Hij weet alleen helemaal niets af van dit medium, en trommelt een groep professionals bij elkaar op.

Samen met piepjonge filmstudenten, amateuracteurs, een geëngageerde schrijver en een alcoholistische regisseur bouwt Rudy zijn filmdebuut Dolemite. Regisseur Craig Brewer geeft ons een blikje achter en voor de schermen, zodat we kunnen zien hoe de curieuze eersteling ontstaat. Veel soeps is het niet. Een samenhangend verhaal ontbreekt en Rudy is niet echt de meest overtuigende acteur. Zijn enthousiasme werkt echter aanstekelijk en je hoopt oprecht dat het iets gaat worden met zijn eerste productie.[epq-quote align=”align-left”]Zijn enthousiasme werkt echter aanstekelijk en je hoopt oprecht dat het iets gaat worden met zijn eerste productie.[/epq-quote]

Er loopt genoeg talent rond in deze titel (waaronder een prachtrol van Wesley Snipes als D’Urville Martin), Dolemite Is My Name wordt echt gedragen door Murphy. Hij weet Rudy’s intense persoonlijkheid en trauma’s perfect te kanaliseren, en zet een man neer die zich door niets en niemand liet tegenhouden om zijn droomdoelen te verwezenlijken. Ook als blijkt dat zijn debuut niet echt een Citizen Kane is, schudt hij alle kritieken van zich af. Dit is immers een film voor zijn broeders en zusters! En zij zijn dol Rudy en zijn wilde ideeën.

Dolemite is trouwens een echt bestaande film die een echte cultstatus heeft opgebouwd. In de wereld van blaxploitation geldt het als een klassieker. Rudy mocht dan niet de meest talentvolle filmmaker ooit zijn, met zijn gedrevenheid kwam hij heel erg ver. Dolemite Is My Name is een ode aan die gedrevenheid. Al voegt het weinig toe aan het genre en laat het einde zich raden, dit is een uitstekende feelgoodfilm.

Craig Brewer/Eddie Murphy en Da’Vine Joy Randolph