Het is altijd leuk als mijn ouders een film hebben gezien die zij verschrikkelijk slecht vonden. In dit geval The Snowman. Deze film is geregisseerd door Tomas Alfredson, die eerder verantwoordelijk was voor het prachtige Let The Right One In, en het gespannen spionnendrama Tinker Tailor Soldier Spy. En dan heb ik nog niet eens gehad over de cast. Michael Fassbender! Rebecca Ferguson! J.K. Simmons! Charlotte Gainsbourg! Val Kilmer!(!) Martin Scorscese is uitvoerend producent. Hoe kan het dan alsnog zo’n beroerde score van Metacritic hebben gekregen? Het begint met de eerste scène.
In een besneeuwd landschap arriveert een man bij een huisje, waar een jongetje enthousiast reageert op zijn komst. De man echter handelt nogal ijzig. Hij eist dat het jongetje een aantal vragen beantwoord. Als dat niet goed afloopt, mishandelt de man de moeder van het jongetje. Zij snauwt de man weer toe dat het zijn zoontje is, en ze dreigt dit bekend te maken aan zijn familie. De scène eindigt met de zelfmoord van de vrouw. Wat dit alles te betekenen heeft? Tsja.
Dit is precies waar de knelpunt van de film zit. Er komen scènes voorbij die ongetwijfeld iets toevoegen aan de plot, maar door een gebrek aan context nogal nietszeggend zijn. Er worden de hele tijd vraagtekens geplaatst, die niet of nauwelijks een vervolg krijgen. Zo krijgen we ook te zien hoe twee Russische meisjes bij een poort staan en een groot landhuis worden binnengelaten. Wie ze zijn wordt pas duidelijk na zo driekwart van de film. Het geheel probeert samen te hangen, maar wil simpelweg niet klikken. Ofwel: de structuur van The Snowman is een zooitje.
Pas op de helft krijgt deze thriller wat spanning.
De makers schakelen ook nog eens naar het verleden (negen jaar terug), om zo twee verschillende zaken met elkaar te verbinden. Door de andere plotlijnen die ook afgewerkt moeten worden, verliest het flashbackverhaal aan helderheid en kracht. En eerlijk, met Val Kilmer wier teksten noodgedwongen achteraf zijn ingesproken, komt die flashback niet lekker tot leven.
Pas op de helft krijgt deze thriller wat spanning. Dat is vooral te danken aan het sterke spel van Fassbender en Ferguson, die hun uiterste best doen deze miskleun van energie te voorzien. Het moment dat The Snowman zijn geheimen prijsgeeft, kan ik alleen maar kreunen van ellende. Het is best een goed verhaal, met een mooie boodschap, en vakkundig in beeld gebracht. Maar de uitwerking zorgt voor een gruwelijk verwarrend resultaat.