Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.

The Wrestler betekende elf jaar geleden de comeback van Mickey Rourke, die nadien wederom in de vergetelheid verdween. Hij portretteert de fictieve legendarische worstelaar Ram Robinson, wier gloriejaren alweer een tijdje achter hem liggen. Hij heeft wel nog een loyale achterban, maar in plaats van grootse stadions moet hij zijn acrobatische truuks in gymzalen vertonen. En ondanks dat hij zich bedient van medicijnen en dat zijn lichaam smeekt om pensioen, blijft hij doorgaan. Hij kan gewoon niet zonder het applaus. Tussen de gevechten door bezoekt hij de stripclub waar zijn goede vriendin Cassidy werkt als stripper.

Als hij na een bloederige match een hartaanval krijgt, wordt hij gedwongen om toch eens zijn toekomst te overzien. Zijn hart kan gewoon geen druk meer aan. Hij probeert wel te leven zonder de gechoreochrafeerde matches, makkelijk is het niet. Hij blijft trainen en worstelwedstrijden bezoeken. Het blijft jeuken. Is Ram bereidt zijn leven op te offeren voor nog één laatste gevecht?

The Wrestler neemt de worstelwereld als achtergrond, er komen niet zoveel wedstrijden in voor. Aronofsky geeft ons een kijkje achter de schermen, hoe wedstrijden worden voorbereid, gesprekken in de kleedkamer. Maar dit is in de eerste plaats de show van Rourke. Net als in Angel Heart komt zijn optreden heel naturalistisch over. Hij imponeert als de in zichzelf gekeerde vechter die worstelt met zijn demonen. Hoe groot en intimiderend hij er ook uitziet, één blik van zijn ogen is voldoende zijn gebroken gevoelswereld te uiten. En in de ring overtuigt hij als doorgewinterd worstelaar.

Maar dit is in de eerste plaats de show van Rourke.

Om het drama nog interessanter te maken gooit scenarist Don Siegel er nog een dochter in. Rachel Evan Woods speelt die dochter sterk. Ze houdt zich uitstekend staande tegen Rourke, die de vervreemde vader moet spelen. Maar of het veel toevoegt? Aronofsky besteedt maar weinig aandacht aan hun gemankeerde relatie. Ja, Als Ram opnieuw wordt afgewezen, duwt dit hem wel over het randje. Hij heeft niets meer te verliezen, waarom dan niet sterven in het harnas? Dan nog voelt het gekunsteld, als een dramatisch “moetje”.

Wie het werk van regisseur Darren Aronofsky kent, zal wel even verrast zijn over de filmstijl. In plaats van de nerveuze shots en snelle montage, worden de scènes losjes vanuit de hand geschoten. Het personage is nu geen doorgeslagen wiskundige, wanhopige drugsgebruiker of competitieve balletdanseres, maar een verlopen worstelaar die hunkert naar nog één succes. The Wrestler is Aronosfkys meest toegankelijke film, met Rourke die een onvergetelijke comebackrol speelt.