Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel.

In de eerste scène van Fritz the Cat bespreken drie antropomorfe dieren de problemen van de jaren zestig. Je werkt je te pletter om je kinderen een goed leven te gunnen, alleen om toe te kijken hoe je dichter er vervolgens met een onfris type vandoor gaat. En al doe je er alles aan om ze een goede opleiding te geven, uiteindelijk besluiten ze toch niet meer naar school te gaan. Eén van de dieren is een nijlpaard die opstaat, zijn gulp openritst en gaat pissen. Fritz the Cat is nauwelijks van start gegaan, regisseur Ralph Bakshi zet direct de toon. Die toon wordt voortgezet met hoofdpersoon Fritz, een op avonturen belustte kat die in een door hippies ingenomen New York zwerft.

Hij komt in aanraking met de politie, holt naar de synagoge, probeert in een morsig jazzcafé een biertje te drinken en komt middenin een gewelddadige rassenrel terecht. Ruim een uur lang zoekt Fritz the Cat de grenzen op, en bezorgt zijn publiek genoeg ongemakkelijke momenten.

Neem de scène in het begin van de film. In een park laat Fritz zijn ogen vallen op drie vrouwen, die staan te slijmen bij een donkere man. Zij zijn het helemaal eens met de ideeën van James Baldwin! Donkere mannen hebben van dat prachtige, natuurlijke kroeshaar! Hoe hard ze ook hun best doen bij hem in de gunst te komen, hij prikt door de onzin heen. De meisjes zijn domme wichten die zich laten leiden door de waan van de dag. Het is maar de vraag of ze überhaupt weten wie Baldwin is.

Bakshi had een primeur door pornografie (hoewel je je kan afvragen hoe pornografisch het echt is) in deze film te verwerken.

Het andere ongemak komt voort uit de seks. Bakshi had een primeur door pornografie (hoewel je je kan afvragen hoe pornografisch het echt is) in deze film te verwerken. We krijgen zelfs een heuse orgie te zien. Maar de vraag is hoe hoeveel van die vrije liefde eigenlijk vrijwillig is. Zo naïef als de vrouwen zijn op het gebied van racisme, van weinig benul hebben ze van de mannelijke listigheid. Fritz ziet alleen lekkere wijven en doet er alles aan ze uit de kleren te krijgen. Die orgie ziet er grappig uit, het zijn alleen mannen die zich bij het feest voegen.

Ik wist helemaal niets af van deze kat, wel ken ik Bakshi. Hij heeft eerder een moedige poging gedaan The Lord of the Rings als animatie te verwerken, en heeft culttitels als Wizards op zijn naam staan. “Tekenfilm” of “animatiefilm” klinkt zo onschuldig als genre, Bakshi maakt er iets duisters van. Wie anders dan hij had Fritz the Cat kunnen regisseren? Wie een markante satire kan waarderen, moet zeker deze titel eens gezien hebben.