Zoveel sterren geven de lezers aan deze titel

Van het weekend appte ik met mijn maat en kwam in ons gesprek het vervolg op Bon Bini Holland ter sprake. Ik heb het eerste deel nooit gezien, laat staan dat ik wist van een sequel. De Nederlandse komedie is een etalagefilm voor Jandino Asporaat, die los kan gaan met zijn typetjes. Judeska, Gerry en Kenny B. komen voorbij om het publiek te trakteren op grappen. Om de komedie ook een verhaal te geven, hebben de schrijvers de volgende plot bedacht. Robertico Florentina runt samen met zijn vriend een nepbedrijf op Curacao. Als hij de verkeerde persoon voor 200.000 gulden heeft opgelicht, vlucht hij van het eiland. Robertico belandt in Nederland, bij Judeska. Ze schijnt zijn tante te zijn (dus zij is de zus van zijn vader of moeder…?) en kan bij haar wonen.

Hij komt de dochter tegen van een steenrijke ondernemer, wordt verliefd op haar, zij heeft al een partner, Robertico heeft geld nodig, enfin, het verloop is duidelijk. Tijdens het kijken vraag ik mij af wat de cast bezielde om hiervoor te tekenen. Ik ken Hans Dagelet niet, maar Teun Kuilboer kan verdorie toch veel beter dan dit? Hij draaft op als steenrijk verwend vriendje, die meteen argwaan koestert jegens Robert. Met Redbad bewees hij nog eens een van de betere acteurs van zijn generatie te zijn. Ik vraag mij af of hij aan deze “komedie” überhaupt lol beleeft.

De rest van de cast perst er pijnlijke neplachjes uit en moet zich behelpen met beschamende grappen. Een Chinees die in plaats van de “r” “l” zegt, een donkere werker die bang is elk moment te worden uitgezet, een blanke foute vrouw die zich uitlaat over Afrikanen… Je noemt het maar en recentelijk (politiek) thema’s worden gebruikt voor holle humor. Ironisch genoeg draait de enige leuke grap om Humberto Tan. Je mag zelf gaan kijken om te zien wat ik bedoel.

Bon Bini Holland voelt als een excuus om die typetjes in een potje te proppen.

Het grote probleem is dat de typetjes van Asporaat prima werken voor sketches. Voor korte filmpjes die puur voor de grap zijn gemaakt. Bon Bini Holland voelt als een excuus om die typetjes in een potje te proppen. Alsof de schrijvers de meest stompzinnige situaties bedachten om Asporaats grappenwereld tot krap anderhalf uur te rekken. Dit werkt niet. Het is eerder clichématig, voorspelbaar en saai dan dat deze titel op de lach werkt.

Het mag duidelijk zijn dat ik vind Bon Bini Holland geen goede film vind. Dit is wat mij betreft een ontzettend slechte film. Maar ja, het zal ongetwijfeld iets goeds hebben gedaan. De film won immers de Publieksprijs op het Nederlands Film Festival. En het wordt dus vervolgd. Ik sluit niet uit dat ook het tweede deel aan een kritische blik onderworpen zal worden.

Jelle de Jong/Jandino Asporaat en Liliane de Vries