De overvallers in Killing Zoe, die onder leiding staan van de gestoorde Eric, moeten wel de grootste amateurs zijn die er rondlopen. De nacht voor de klus gaan ze nog uitgebreid stappen en doen ze zich tegoed aan drugs en alcohol. Het is een wonder dat ze de volgende dag kunnen opstaan. Het is één van de vraagtekens bij het verder uitstekende regiedebuut van Roger Avary. Hoofdpersonage Zed is, anders dan de plotomschrijving doet vermoeden, een goeiige crimineel die na zijn vrijheid met eerder genoemde overvallers in zee gaat.
Als hij in Parijs aankomt, waar de overval gaat plaatsvinden, maakt hij die avond kennis met escortgirl Zoe. Zij blijkt toevallig bij de bank te werken waar Eric en zijn team de volgende dag binnenstormen. De sfeer is scherp en wordt naargelang alleen maar scherper. Wat wil je, met psychopaten die tijdens een overval nog een lijntje coke snuiven en zonder pardon een bloedbad aanrichten? Tel daar nog Erics groeiende paranoia bij op en het kruitvat is compleet.
Avary en Quentin Tarantino waren ooit creatieve partners, dus het ligt voor de hand hun stijlen te vergelijken. Maar dit heeft geen enkele zin. Avary is veel directer en energieker en geobsedeerd met drugs, drank en geweld. Wat hij wilt is de waanzin van de overvallers zo goed mogelijk verbeelden. Hij is veel meer geïnteresseerd in het creëren van een hyperkinetische sfeer en leeft zich uit met een stuiterende stijl. En dus plaatst hij filters over de camera, ontregelt de soundtrack en laat hij Eric en zijn maten met de grootste nonchalance bankmedewerkers neerknallen. Tarantino is ook geen lieverdje voor zijn personages, Avary gaat nog een flinke stap verder. Het geweld is smerig en expliciet en wordt gecombineerd met donkere humor. Je voelt je bijna schuldig als je erom lacht. De term “horrorgeweld” is, zeker op het eind, hier helemaal op zijn plaats.
tarantino wilde graag eric spelen, avary zag hem toch echt niet als fransman
Killing Zoe is geen titel met al te diepgaande personages of een slim in elkaar gezet plot. Het is erg lastig met iemand mee te leven-op Zed en Zoe na-en ik had het gevoel dat het script wel erg snel was geschreven. Dat vermoeden klopt overigens, want Avary heeft de eerste versie in twee weken getikt. Op inhoudelijk vlak kan er dus wel wat worden opgemerkt.
Dit betekent overigens niet dat dit een slechte film is. Integendeel. Killing Zoe is een explosief visitekaartje waar ik nog steeds van kan genieten, en vormt op zijn minst een stevige culttitel.
Roger Avary/Eric Stoltz en Julie Delpy