Ik ben overstag gegaan en heb een abonnement genomen op Videoland. Want verdorie, ik wil de nieuwste Twin Peaks zien. Naast deze serie biedt de Nederlandse streamingsite natuurlijk nog veel ander leuks. Berberian Sound Studio bijvoorbeeld, een titel die ik jaren geleden als huurdvd voorbij zag komen. Het verhaal is eenvoudig: een geluidsman, Gilderoy (Toby Jones), wordt ingehuurd om mee te werken aan de geluidseffecten van een Italiaanse film. Volgens de regisseur, Giancarlo Santini (Antonio Mancino), is het een kunstfilm. Aan de geluiden en Gilderoys reactie te oordelen heeft het meer weg van een bloederige horrorfilm. En dan zijn de onderlinge verhoudingen tussen de crew ook nog eens gespannen.

Vanaf de eerste seconde laat regisseur Peter Strickland de kijker in een groezelige sfeer dompelen. De gang waar Gilderoy doorheen loopt op weg naar de geluidsstudio, bestaat uit overwegend donkere kleuren, gecombineerd met een sepiatint. Het voelt zompig en benauwd, niet echt een plaats waar je lang wil blijven rondhangen. Gilderoy zal wel moeten. Regisseur Giancarlo Santini heeft zijn hulp ingeschakeld om de geluidseffecten van een kunstfilm te verzorgen. Iets met paarden, zo heeft Gilderoy begrepen. Maar als hij door Francesco Coraggio (Cosimo Fusco) wordt ingeleid in de studio, komt hij erachter dat het genre net iets anders is. De geluidseffecten hebben betrekking op slachtpartijen en martelingen, en daar moeten bijvoorbeeld doodskreten voor worden ingeschreeuwd. Gilderoy voelt zich al niet zo prettig bij dit soort scènes, de vijandige sfeer en de taalbarrière drijven hem tot het uiterste.

Strickland gebruikt het simpele verhaal om zijn personage uit de comfortzone te duwen. In het begin is Gilderoy een bedeesd, nerveus mannetje dat steeds stamelt dat hij zijn reiskosten vergoed wil hebben. Als hij voor de zoveelste keer een ijselijke gil moet opnemen en wordt uitgekafferd door de crew, komt hij voor zichzelf op. Echt veel resultaat heeft dit niet, het is wel mooi om te zien hoe hij van zich afbijt. Berberia Sound Studio is in dit opzicht een psychologische thriller waarin de geluidsstudio een cruciale rol speelt. De geluidseffecten die Gilderoy in elkaar moet knutselen, vormen een op zichzelf staande nachtmerrie die de realiteit insijpelt. Er is geen druppel bloed te zien. Wel meloenen die met hamers aan stukken worden geslagen (steekpartij) of sissend bakvet in een pan (kokend water). Op die manier wordt Berberian Sound Studio een ronduit beklemmende ervaring. Echt, je zal het effect van geluid op horrorfilms nooit meer onderschatten.

Een minpunt is wel dat Strickland soms wat ronddoolt en wat vragen onbeantwoord laat. Waarom is hij zo bezig met een spin die Gilderoy toevallig ziet? Waarom wilde de Italiaanse filmmakers per se met hem samenwerken? En het eind is mooi gedaan, tegelijk vraag ik mij af of Strickland zelf weet waar het op slaat. Het zijn schoonheidsfoutjes in een verder sterke film, maar het houdt de score net onder de acht.