Het gaat niet zo goed met Edward Furlong, het voormalig kindsterretje dat in 1991 met Terminator 2 de set deelde met Arnold Schwarzenegger en zeven jaar later op kwam dagen voor de onverwoestbare klassieker American History X. Sinds de jaren nul raakte zijn palmares bevlekt met rotzooi die de bioscopen niet eens haalde. Eén van die goedkope films is 3 Blind Mice. Een film waar hij eigenlijk niet voor had getekend. Rond het uitkomen van 3 Blind Mice werd ook Terminator 3 uitgebracht. Furlong zou daarin terugkeren als John Connor.

Vanwege zijn escalerende drugsproblemen vervingen de producers hem voor Ben Stahl, een keurige jongen die nooit dat soort middelen heeft gebruikt. En zo verscheen Furlong noodgedwongen in dit prul. Waar 3 Blind Mice over gaat kan ik nauwelijks reconstrueren.

Iets met een schimmige organisatie. Moorden op het internet. Snuff-filmpjes. Het verhaal is een nauwelijks vooruit te branden en onsamenhangend bijeenraapsel vol hermetisch techjargon en vlakke, norse personages zonder een greintje persoonlijkheid. Er zijn merkwaardige momenten van exposé die leiden tot hilarisch ongepaste situaties. Het heeft veel weg van een matig uitgewerkte pilot voor een misdaadserie.

Furlong probeert er met zijn stuiterende, manische energie het beste van te maken, maar heeft duidelijk geen idee van wat hij met de rol aan moet. De wil om te presteren is er wel, het ontbreekt aan focus. Het ene moment is hij zo hyper dat hij net niet uit elkaar klapt, dan weer is hij rustig en in zichzelf gekeerd. Soms lijkt hij te verlangen naar geestverruimende middelen of oppeppers.

Emilia Fox, die zijn geliefde voor moet stellen, heeft meer weg van een moederfiguur. Een jonge vrouw die een puber in nood wil helpen. Als die twee met elkaar in bed landen vraag je je toch af of Fox en Furlong de situatie niet een beetje gênant vonden. Ik denk dat Furlong zichzelf moed heeft ingesproken met de woorden “I’ll be back. One day, I’ll be back”.

Veel meer valt er niet over te zeggen. Behalve dan dat 3 Blind Mice slecht is. Zelfs de dvd weet dat. Ik vond hem namelijk in een mediawinkel, helemaal achter in een bak met sterk afgeprijsde titels. De hoes zelf kwam uit een goedkope printer. De letterlijk wazige ondertitel “see how they run” probeert er nog iets van te maken. Net als het computerscherm waar bloederige vingerafdrukken op staan. De prijs? Twee euro.

Deze dvd schaamde zich duidelijk voor zijn bestaansrecht en ik wist honderd procent zeker dat geen enkele koper zich aan dit in elkaar geknutselde vod zou wagen. Uit medelijden heb ik hem maar in huis genomen.

Ik hoop oprecht dat Furlong weer eens een mooi project zal vinden.