De eerste pakweg twintig minuten van The Killer vormen een voortreffelijke studie in spanningsopbouw. We ontmoeten onze dodelijke en naamloze protagonist (een intense Michael Fassbender) tijdens de voorbereidingen van een klus. In een anoniem gebouw zit hij uitgebreid zijn doelwit te bestuderen. Elk detail wordt scherp in de gaten gehouden. Tussendoor strekt hij zijn spieren, poetst zijn tanden, haalt iets te eten bij de snackbar. Op de geluidsband vertelt hij kalm over zijn filosofie, waar hij aan denkt, welke stappen hij moet zetten.

Het belangrijkste is om niet emotioneel betrokken te raken. Afstand houden. Zakelijk blijven. Hou het hoofd helder. Het zijn zelfbedachte regels en wijsheden. Mantra’s die hij zichzelf toefluistert. Dat is mooi, maar wil hij echt zo graag zijn gedachtes met ons delen? Of moet hij zichzelf wijsmaken dat dit werk hem niet stilletjes dehumaniseert? Ergens bespeur ik iets van afmatting. Een vleugje wanhoop.

Fincher hanteert een ijzig kalm tempo met vloeiende en vervreemdende overgangen. Elk shot is nauwkeurig ingericht. Geen beeld is te veel. Net als Fassbender zijn prooi strak in de gaten houdt, zo blijft de camera om hem heen draaien. De jager observeert en wordt geobserveerd. Zachtjes speelt de ontregelende broeimuziek van Trent Reznor en Atticus Ross. De huurmoordenaar voelt de kans naderen. Het geweer wordt in elkaar gedraaid. Toch wacht hij nog even af.

Het is bijna gekmakende sluimerspanning. Fluisterdreiging. Wanneer wordt de trekker overgehaald? Wanneer gebeurt er iets? En dan, als het schot eindelijk af wordt gevuurd, barst kortstondig het geweld los. Een droge explosie, scherp contrasterend met het ingehouden onheil, waardoor het nog harder binnenkomt. Hetzelfde geldt voor de andere geweldsscènes. De zwijgende moordenaar heeft voorkeur voor het stille werk, als het moet maakt hij het erg bloederig.

Tot verbijstering van onze verteller loopt de klus helemaal mis. Onze moordmachine moet vluchten. De gedisciplineerde filosofie en zelf opgelegde regels komen zwaar onder druk te staan. Hij weigert het te onderkennen, maar de missie wordt wel degelijk persoonlijk. Zijn geliefde raakt erbij betrokken. Genoeg redenen om verhaal te halen. Alle betrokennen krijgen een bezoekje. En de huurmoordenaar blijft zijn mantra’s herhalen. Alles onder controle.

The Killer is een ingehouden, loeistrakke en uitgepuurde thriller over een levensgevaarlijke man die tegen beter weten in op wraaktocht gaat. Een nagelbijter van begin tot eind.