Species II was een fenomenale filmflop waar Michael Madsen en Natasha Henstridge liever niet aan terugdenken. Producer Frank Mancuso Jr. dacht er heel anders over. Noem het onverwoestbaar optimisme of onbuigzame koppigheid, Mancuso zag nog steeds leven in deze filmserie. Het moest alleen “verjongd” worden. Als in, het verhaal had jongere personages nodig. Op die manier zouden pubers met een voorkeur voor agressieve (half)naakte buitenaardse wezens genieten van dit derde deel. Voor Species III keert Henstridge alleen in het begin nog even terug.

Daarna is het Robert Knepper (de viespeuk uit Prison Break) die de film overneemt. Omdat Species III denkt dat het publiek achterlijk is – of kort van geheugen – vat Knepper middels een voiceover Species en Species II nog bondig samen. Volstrekt nutteloos. Tenzij je het leuk vindt om Henstridge in slowmotion te zien bewegen.

Knepper is professor Abbot. Hij heeft zich ontfermd over een nakomeling van Eve, Sara, en probeert haar immuun te maken voor aardse infecties. Hij krijgt hulp van Dean, die op zijn beurt werkt aan een ambitieus project en verliefd wordt op Sara. Eve heeft nog meer “kinderen” gebaard die ook iets van Sara willen. Oh, en Dean heeft een kamergenoot met een voorkeur voor (half)ontblote dames op het internet en komt op die manier, héél toevallig, één van de “kinderen” tegen.

Zoiets.

Wat maakt het eigenlijk ook uit.

Nog even afgezien van de totaal geschifte ontwikkelingen en wendingen zat ik mij kapot te ergeren aan de spotgoedkope en oerlelijke beelden. Ik weet dat Species III de bioscopen oversloeg en koos voor een dvd-uitgave. Maar was er dan echt geen budget voor betere lichtvoering en speciale effecten? Armoedige beeldkwaliteit draagt namelijk niet bij aan een meeslepende ervaring. Ik weet dat het eindresultaat lang niet altijd de bedoelingen van de makers weerspiegeld, Species III lijkt gewoonweg zijn schouders op te halen. Moeite doen is niet belangrijk. Twee actrices uit de kleren en klaar ben je.

Ook dat trucje gaat vervelen. We weten nu wel dat Species gaat over blote buitenaardse wezens. Maar mag het, alsjeblieft, toch een klein beetje meer zijn dan dat? Zodat ik niet het gevoel heb te kijken naar halfslachtige softporno? Waarom dacht Mancuso Jr. – die trouwens ook een film als Ronin heeft geproduceerd – dat dit een goed idee was?

Wie denkt dat na Species III de serie af werd gesloten, natuurlijk niet. In 2007 verscheen nog Species 4. Dit keer zónder Henstridge. Wél weer geproduceerd door Mancuso Jr..