De auteursrechten op kinderklassieker Winnie the Pooh zijn verstreken. Het boek is vanaf nu publiek domein. Dit betekent dat iedereen er alles mee kan doen. De vraag is, wat zou jij doen? Rhys Frake-Waterfield wist het wel. Hij wilde dolgraag de lieve, knuffelige, altijd naar honingzoekende beer transformeren in een kwijlend en onverslaanbaar monster. Ofwel, Winnie the Pooh werd Winnie the Pooh: Blood and Honey. Volgens de eerste scènes, met heel veel overtuiging verteld door Toby Wynn-Davies, begint het verhaal met Christopher Robinson, die als jochie speelde met Winnie the Pooh en zijn vriendjes.
Maar toen moest Christopher weg. Want ja, het leven. En toen… BRAK DE WINTER AAN EN HADDEN WINNIE EN ZIJN VRIENDJES GEEN ETEN MEER EN HADDEN ZE NOG MAAR ÉÉN KEUZE: ELKAAR OPETEN. EN EEYOR GING ALS EERSTE OP HET VUUR! EN WINNIE WERD VERTEERD DOOR HAAT OMDAT CHRISTOPHER HEM ACHTER HAD GELATEN EN ZWOER WRAAK!
Probeer bovenstaande te lezen met een Britse voorleesstem die zonder waarschuwing in je oor staat te brullen en je hebt een beetje een idee van hoe het klinkt. De toon schakelt zo snel van lieflijk naar bruut dat het hilarisch is.
Wat erna volgt: Winnie the Pooh en Piglet op slachtpad. Piglet, met lange tanden die uit zijn mond krullen, is bewapend met een lange ketting en kettingzaag. Winnie, met een stijve, psychotische grijns op zijn lippen, heeft genoeg aan zijn handen.
Even vooropgesteld, Winnie the Pooh: Blood and Honey, zal zich niet zo snel kwalificeren voor de Oscars. Gebruikers van IMDb hebben de film direct de Top 100 van slechtste films ooit in gestemd. (Alhoewel het de vraag is hoe lang hij zijn positie behoudt.) Kijk naar de onovertuigende carnavalspakken waar Craig David Dowsett (Winnie the Pooh) en Chris Cordell (Piglet) in rondbanjeren. Het acteren is nou ook niet echt van noemenswaardig niveau. Het verhaal… ach ja, welk verhaal? Geen wonder dat deze bloederige verfilming zoveel haat naar zich toe heeft gezogen.
Toch durf ik echt wel toe te geven dat ik genoten heb van iedere seconde. Winnie the Pooh: Blood and Honey durft gewoon zo schaamteloos bizar en fout te zijn. Ooit willen zien hoe de honingbeer Christopher geselt? Iemand in de houtversnipperaar gooit? Ooit geweten dat Piglet groot fan is van satanische rituelen? Het is best perfect als heerlijke b-horror voor in de late uren.
Ik kan mij ook heel goed voorstellen dat veel kijkers een moordende honingbeer zo ver weg mogelijk van hun jeugdherinneringen willen houden. Begrijpelijk. Ga in dat geval lekker de boeken lezen en koester de schattigheid van Winnie the Pooh en zijn kameraadjes.
Winnie the Pooh is trouwens niet de enige kinderklassieker in het publieke domein. Er worden al plannen gemaakt voor Peter Pan. En ja, dat wil ik heel graag zien.
Ik ben ook te volgen via Letterboxd.