Ken je dat, dat je geduldig voor de bioscoopdeuren wacht tot je naar binnen kan, en een medewerker je dan komt vertellen dat door “opstartproblemen” het programma met een half uur is verlaat? Ik was van plan om het goed ontvangen Kiddo te zien, daar ging dus een dikke streep door. Dan maar naar een ander filmtheater, waar ik koos voor Fædre & mødre, een vilein komisch drama dat een mix van De luizenmoeder en The Idiots moet voorstellen. Oké. Als een film wordt vergeleken met een superpopulaire serie en een arthouse-klassieker, leg je de lat wel erg hoog.
De betrokken namen (Paprika Steen en Nikolaj Lie Kaas) doen vermoeden dat die verwachtingen wel eens ingelost kunnen worden. Brave ouders Thorbjorn en Moa-Britt willen heel erg graag hun dochter op een prestigieuze middelbare school krijgen. Een paar maanden later, als het schoolkamp wordt georganiseerd, ontdekt het koppel dat er sprake is van een heuse hiërarchie binnen de groep ouders. En dat er onderlinge rivaliteit en afgunst heerst. Tijdens het schoolkamp komen de niet al te positieve emoties naar buiten.
Fædre & mødre is erg enthousiast met het uitdelen van komische bedoelde situaties met een hoog herkenbaarheidsgehalte. Grijnzend kijken naar volwassenen die zichzelf onsterfelijk belachelijk maken. Plaatsvervangende schaamte waarvan je tenen in de kramp schieten. Hier en daar slaat het door, dat is verder geen onoverkomelijk probleem. Dik gesneden plakken onbeschaamd gedrag kunnen erg smakelijk zijn.
Waar Fædre & mødre over struikelt is Steens missie om heel veel ideeën in een speelduur van 97 minuten te proppen. Dit gaat ten koste van de personages. Naast Thorbjorn en Moa-Britt heb ik geen idee meer wie er verder nog rondliep. Dan zijn er ook de grappen die geen navolging krijgen en niets toevoegen aan het verhaal. Liever stoomt Steen door naar de volgende gênante scène.
Ik begrijp de vergelijking met De Luizenmoeder, er is alleen wel een verschil tussen een bioscoopfilm en een serie van twintig afleveringen. De makers hadden uren en uren tot hun beschikking om de personages op te bouwen en goeie grappen te schrijven. Dat is iets anders dan een film van ruim anderhalf uur. En wat betreft de vergelijking met The Idiots, Steens komedie staat niet eens in de schaduw van Lars von Triers ondeugende filmexperiment.
Fædre & mødre is een bij vlagen amusante film over volwassenen met tenenkrommend kinderachtig gedrag. Daar is niets mis mee. Maar met namen als Steen en Kaas (en zeker de vergelijkingen) verwacht ik meer dan “een bij vlagen amusante film”. Met meer focus had deze satire veel dieper kunnen snijden.
Ik ben ook te volgen via Letterboxd.