Ik was een jaar of vier toen het eerste seizoen van Power Rangers startte. De latere episodes heb ik nog een soort van meegekregen. Ik wist in elk geval wie de Power Rangers waren. En reken maar dat ik dolenthousiast werd toen er een film kwam. Mijn vader huurde hem nog op VHS. Ik herinner mij Mighty Morphin Power Rangers: The Movie als een spectaculaire actiefilm vol, nou ja, actie. Decennia later staat hij op Disney+. Mijn jongenshart maakte een sprongetje. Ik verwachtte geen meesterwerk. Ik verwachtte niet eens een goede film.

Wel iets vermakelijks. Iets dat na al die jaren nog een béétje overeind staat. Waarvan ik kan zeggen, “ach, dat is in elk geval nog drie sterren waard”. Een trip naar een jeugd die al lang achter mij ligt. Gewoon even glimlachen bij ruim anderhalf uur nostalgie. Een guilty pleasure.

Oh man. Man, man, man.

Even vooropgesteld, ja, Mighty Morphin Powers Rangers: The Movie is voor een jonge doelgroep. En die doelgroep zal zich heus niet bezighouden met karakterontwikkeling, een logische plotverloop of andere details die essentieel zijn voor een goed verhaal. Wat betreft de goedkope decors en snel aan elkaar gelijmde effecten, stilistisch wordt zo wel weer de goedkope camp van de serie benadert. En kinderen zullen de monsters ongetwijfeld fantastisch vinden.

Maar is dat genoeg voor een volwaardige, enigszins serieus te nemen (bioscoop)film? Mag een film, ook als die zich richt op de allerjongste, een beetje meer bieden dan alleen, nou ja, dit? Mag een kinderfilm een beetje meer passie hebben? Wat meer vonken? Dat ik een beetje het gevoel krijg dat er van alles is gedaan om er iets fatsoenlijks van te maken?

Ruim anderhalf uur heb ik naar lucht gekeken. Er gebeurde niets. Echt helemaal niets. De Power Rangers worden opgeroepen om de wereld te redden van een demon/god/wat-het-ook-was die de wereld wil veroveren, er is een handvol redelijke “vechtscènes”, en… dat is het. Ik kan mij achteraf niet eens meer de kleuren van de Power Rangers herinneren. Of erger nog, wie zich in de gekleurde pakken hebben gehesen. Een groep tieners met de persoonlijkheden van speelgoedpoppetjes.

Ik wilde Mighty Morphin Power Rangers: The Movie zo verschrikkelijk graag goed vinden. Maar dit is een beschamend luie reclamespot van ruim negentig minuten, bedoeld om zoveel mogelijk Power Rangers-merchandise te verkopen. Kijken naar deze slappe rotzooi is een beetje als het smoren van gekoesterde jeugdherinneringen. Wat een ontgoocheling.

Regie: Bryan Spicer. Met: Karan Ashley en Johnny Yong Bosch