Ik heb een probleem met Joyland. Terwijl filmliefhebbers dit Pakistaanse liefdesdrama over de goeiige Haider en transgender vrouw Biba in de armen hebben gesloten, zat ik mij in de bioscoop te irriteren aan het trage tempo en de veelheid aan thema’s die debuterend regisseur Saim Sadiq wilde exploreren. Tel daar nog de in mijn ogen verwarrende eindbeelden bij op (kennelijk zat daar een flashback bij, ik had werkelijk geen idee) en mijn oordeel komt uit op twee en een halve ster. Van de vijf.

Voor mij voelt Joyland ongefocust. Alsof een enthousiaste verteller een wijd verhalenweb spint en de greep op de gesponnen draadjes verliest.

Het is zo zonde, omdat Sadiq wel degelijk goud in handen heeft met de fantastische Biba, die met alle gemak het scherm vult met haar stevige aanwezigheid. Geen denken aan dat iemand anders de show steelt. Als Biba verschijnt zijn de spotlights op haar gericht. Daarbovenop is het prachtig hoe zich tussen haar en Haider een breekbare romance opbloeit die ook weer de kop in wordt gedrukt.

Helaas verdwaalt Biba wat mij betreft tussen de andere personages en hun verhalen. Met als gevolg dat ik lang niet iedere scène even spannend vind.

Dat kan, dat ik er zo over denk. Ik ben het vaker oneens met de meerderheid. Maar dit keer knaagt het.

Het gaat mij er niet om dat ik teleurgesteld de bioscoopzaal verliet. Het gaat mij om de reden dat ik Joyland niet kon waarderen. Hoe ik het ook wend of keer, het zijn argumenten die ik veel vaker heb genoemd. En hoe vaak ik ook heb geprobeerd om op zijn minst een béétje een originele invalshoek te vinden, het lukt gewoon niet.

En dat irriteert.

Ik kan voor Joyland alleen maar mijzelf herhalen, stokpaardjes gebruiken die ik veel vaker in heb gezet. Eerlijk, ik had dit stuk kunnen verkorten tot de volgende regel: ik kan weinig met Joyland en verlangde naar meer Haider en Biba. Punt. Maar dat is wel heel bruusk opgeschreven.

Komt het door Joyland zelf? Dat ik deze film misschien niet echt de moeite waard vind om er iets over te schrijven wat ik niet al honderden keren eerder heb benoemd? Is het een gebrek aan inspiratie?

Er is op zich niet zoveel mis mee om mijzelf te herhalen. Toch zit het mij niet helemaal lekker. Ik hoop dat de volgende film mij wel weer wat vers schrijfmateriaal oplevert.

Regie: Saim Sadiq. Met: Ali Junejo en Alina Khan