Marcel the Shell with Shoes On. Klinkt als de titel van een jeugdboek. Maar dit is geen jeugdboek. Wel een film die ik op veel forums voorbij heb zien komen. Of beter gezegd, het is een passieproject. Het creatieve brein achter dit wonderbaarlijke werk, Dean Fleischer Camp, heeft er bijna een decennium over gedaan om dit project van de grond te krijgen. Daar gingen nog drie kortfilms aan vooraf die in kleine kring razend populair werden. Een soort vingeroefeningen zogezegd, de opmaat naar het echte werk. Dat echte werk kreeg een enthousiast ontvangst van zowel het publiek als de pers.
Allemaal leuk en aardig, waar gaat Marcel the Shell with Shoes On over? De titel geeft het eigenlijk al weg. Hoofdrolspeler is de schelp Marcel. En hij draagt schoenen. Hij woont samen met zijn grootmoeder Connie in een woning dat inmiddels is omgetoverd tot een gasthuis.
Op goede dag krijgt Marcel bezoek van Dean. Zijn relatie is net uitgegaan en logeert tijdelijk in Marcels huis. Als hij het schelpje met schoenen ontdekt pakt hij onmiddellijk zijn camera om een documentaire over Marcel te maken. De filmpjes over Marcel, hoe hij zich overeind moet houden in de grotemensenwereld, zijn een hit. Het publiek is dol op het aandoenlijke schelpje met de krakende stem.
Maar Marcel loopt ook rond met groot verdriet. Zijn familie is namelijk verdwenen toen de oorspronkelijke bewoners (een koppel dat aanhoudend ruziede) het huis verlieten. En Marcel zou zo graag iedereen weer bij elkaar willen krijgen. Want schelpen leven het beste in ruime gemeenschappen.
Camp had van Marcel the Shell with Shoes On makkelijk een conventioneel avontuur kunnen maken met het terugvinden van Marcels familie. Maar de eigenzinnige regisseur wil ons ook graag meenemen in de wereld van Marcel zelf. Zonder aandacht te besteden aan vragen als “hoezo bestaat deze schelp met schoentjes eigenlijk?” verdiept Camp zich in andere kwesties. Hoe overleeft Marcel in het huis? Hoe zit het met lange afstanden die hij moet overbruggen? Wat eet hij graag? Wie is hij?
Op die manier wordt Marcel meer dan een geinige creatieve vondst. Hij krijgt echt een gezicht en een persoonlijkheid. Ik was eerst nog geneigd om de film te beschouwen als een uit de hand gelopen knutselproject, er zit wel degelijk een hart in. Ik raakte zowaar geëmotioneerd door enkele scènes, met in het bijzonder het fenomenale einde. Dat een schelpje met schoenen aan dat nog eens voor elkaar zou krijgen. Het zegt genoeg over de film.
Met de lof van pers en publiek verwachtte ik dat Marcel the Shell with Shoes On de Nederlandse bioscopen had bereikt. Misschien heb ik hem gemist. Of heeft de distributeur stilletjes ons land overgeslagen. Gelukkig is hij wel te zien via Pathé Thuis.
Regie: Dean Fleischer Camp. Met: Dean Fleischer Camp en Jenny Slate
