Benjamin Boekers, eigenaar van een patatkraampje dicht bij een studentenflat, heeft een boek geschreven. Het Grote Patatboek staat op de glanzende kaft. De ondertitel is belevenissen & herinneringen van een patatboer. Het boek zit in een plastic houder op de toonbank, zodat iedereen het kan zien.

Enthousiast vertelt hij hoe hij iedere dag na het werk aan tafel ging zitten en zinnen in een schriftje schreef. Net zolang tot hij genoeg zinnen had voor een boek. Ik merk op dat dat veel schriftjes moeten zijn geweest. Hij antwoordt dat dat klopt. Hij heeft het niet bijgehouden, maar het moeten er zeker honderd zijn geweest. Maar het was de moeite waard want Het Grote Patatboek is een absolute hit. Klanten komen zelfs speciaal langs om zijn boek te kopen. Hij weet het snackende publiek nog aan het lezen te krijgen.

Ik pak Het Grote Patatboek van de plastic houder en blader erdoorheen. Vluchtig lees ik over de beste patattips, welke bijzondere klanten er in de patatkraam zijn geweest en over die keer dat Boekers door een sneeuwstorm was ingesneeuwd en hier urenlang vastzat.

Als hij mijn dampende zakje patat in een dun plastic tasje stopt, doet hij Het Grote Patatboek er ook bij. Dan heb ik wat te lezen tijdens het eten. Ik vraag hem nog of hij er misschien een vetvlek op wil maken. “Maar dat is zonde!” roept Boekers. Ik wuif de grap weg. Heel even overweeg ik te vragen of zijn boek ook in de winkels wordt verkocht. Ik besluit het hierbij te laten.