Ik had geen enkele interesse in Jackass Forever. Ik ben nooit fan geweest van de franchise en de gedachte om bijna twee uur lang kijken naar de gevaarlijke en onsmakelijke stunts van een groep onverlaten met een hoge pijngrens sprak mij niet zo aan. Voor de loyale en enthousiaste aanhang zal het schuddebuiken zijn. Mij lijkt het monotoon en saai. Dit hield de beroepsidioten niet tegen om de populaire serie uit te breiden met films. Na 2011 bleef het stil. Tot vorig jaar. De groep waaghalzen, onder leiding van kapitein Johnny Knoxville, besloot dat er nog een vierde deel moest komen.
Maar, zo dacht ik nog, misschien dat dit vervolg wel degelijk iets spannends oplevert. Brandon Cole “Bam” Margera, die zijn ongenoegen over de film en de groep breeduit heeft gedeeld met de media, doet niet meer mee. En de mannen zelf zijn natuurlijk behoorlijk vergrijsd. Dit zijn geen stuiterende twintigers meer. Knoxville bijvoorbeeld is nu een vijftiger.
Dat is nogal wat. Zorgt dit voor spanningen? Kunnen deze “stunters” de fysieke dwaasheid nog wel aan? Ben jij gek! Natuurlijk wordt er niet verwezen naar Margera. Natuurlijk gaan de grappen door. Er wordt zelfs beweert dat de sketches deze maal verder gaan dan ooit. Daarbij is de kring is uitgebreid met nieuwkomers die zich aan de waanzin overgeven. Genoeg nieuw bloed dus om de gemiddelde leeftijd naar beneden te brengen.
Om een beeld te geven van wat je kan verwachten: een menselijke schans, per ongeluk poepen in de broek, een bijna fatale aanvaring met een stier, scheten aansteken onder water, een balzak die tot moes wordt geslagen, schorpioensteken in de lip…
Met name Ehren McGhehey moet het ontgelden. In een bezopen scène wordt hij vastgebonden en onder gedruppeld met honing, en dan wordt er een beer op hem losgelaten. Dat arme beest wil alleen maar de honing aflikken. McGhehey wil alleen maar zo snel mogelijk weg. Het probleem is dat hij vastzit en dus geen kant op kan. “Gewoon niet bewegen” roept Knoxville hem pesterig toe en geeft McGhehey nog even een stroomstoot.
Het opvallendste aan deze “komedie” is wat er in de eindtitels staat vermeld. Eerst, en dat is voor mij het belangrijkste, dat de dieren absoluut niet in gevaar zijn geweest. Maar ook dat deze productie honderden banen heeft opgeleverd en duizenden uren werk heeft gekost om in elkaar te draaien.
Ik vraag mij dan toch af, zou de groep van tevoren al hebben gedacht, “dit slaat inderdaad nergens op, we moeten ons een beetje indekken”? Er had net zo goed kunnen staan “niet zeiken, deze film heeft wel degelijk iets opgeleverd.” Het lijkt een preventieve middelvinger naar de critici en andere azijnpissers.
Nou ja, veel helpt het niet. Op een paar lichtpuntjes na komt Jackass Forever bij mij niet verder dan één ster. Dit is het equivalent van een groep pubers en onbeschaamde onderbroeklol, vastgelegd op camera. Erg leuk voor vrienden, familie en de groep zelf. Ik ben er na vijf minuten wel klaar mee.
Regie: Jeff Tremaine. Met: Johnny Knoxville en Steve-O
