In BuZa, de nieuwste dramatische miniserie van Frank Ketelaar, gaat alles om de vervanging van de minister van buitenlandse zaken, die overlijdt na een onverwachte hartstilstand. De onfortuinlijke opvolger heeft de Nederlandse politiek al een tijd geleden de rug toegekeerd, maar is wel bekend met de druk en de grilligheid van het werk. De nieuwe man heet Maarten Meinema en wordt verantwoordelijk voor hoe Nederland zich naar het buitenland profileert. Alhoewel hij de ervaring en uitstraling heeft neemt hij ook een probleem met zich mee.

Sinds het overlijden van zijn vrouw worstelt Maarten met demonen die zich diep in zijn kop hebben genesteld. Wat dit probleem is? Zelf dacht ik aan iets dramatisch als een moord. Suïcide. Een gruwelijke ziekte. Lid van een sekte. Wat kan nou zo erg zijn dat dit een politieke loopbaan kan ontwrichten? Het antwoord: een drankprobleem. Maarten blijkt een alcoholist.

Het kan natuurlijk te maken hebben met het huidige politieke klimaat, dat ik Maartens zucht naar alcohol weldegelijk slecht vind, maar toch ook niet onoverkomelijk. Onze politici bezondigen zich tegen aan wel ergere dingen dan het drinken van iets te veel borrels. Denk aan het openlijk accepteren van complottheorieën of het aanmoedigen van racisme en polarisering.

Ik wil alcoholisme natuurlijk ook niet bagatelliseren. Het is een serieus probleem met dramatische consequenties. Misschien zeg ik het beter als het te graag drinken van alcohol net te veel voor de hand ligt. Het voelt een beetje clichématig, een gemakkelijk probleem dat uit het handboek voor dramaschrijven is geplukt.

De personages in BuZa zijn niet helemaal overtuigd van deze kritiek. Sterker nog, wat betreft de partij-aanhangers is Maartens probleem met alcohol genoeg reden om hem zijn spullen te doen pakken en hem de uitgang te wijzen. Begrijpelijk, want er is net een heftige zaak gaande over drie Nederlanders in Latijns-Amerika die ten onrechte de doodstraf hebben gekregen. Een minister die afhankelijk is van alcohol kan zich daar toch niet mee gaan bemoeien?

Mijn commentaar over Maartens “duistere geheim” terzijde is BuZa goed geacteerd, geregisseerd en geschreven. Iedereen, van Sanne-Samina Hanssen tot Sytske van de Ster en Kees Prins, levert een prima spelprestatie. De episodes maken duidelijk wat voor chaos het kan worden in de politiek en dat het uiteindelijk ook gewoon mensenwerk is. Na iedere cliffhanger wilde ik weten wat er in de volgende aflevering ging gebeuren en of de gevangen Nederlanders nog bevrijd zouden worden.

Opvallend genoeg heeft Ketelaar het na de vier afleveringen wel gehad met de politiek en Maartens lot. Het loopt min of meer goed af en er volgt zelfs nog een applaus voor Maartens inspanningen. Ik had graag meegeklapt, echt bevredigend voelt dit slot niet. Was dit het nou?

BuZa wekt de indruk dat Maarten geïntroduceerd moest worden en er meer uitdagingen voor hem zouden volgen. Maar kennelijk had Ketelaar niets meer te melden. De vier afleveringen zijn onbetwist van goede kwaliteit, hier had nog veel meer in kunnen zitten. Meer verhalen met interessantere complicaties.

Regie: Frank Ketelaar. Met: Sanne-Samina Hanssen en Kees Prins