Elvis Presley wordt gezien als één van de beste zangers ooit. Maar hij had meer ambities dan alleen liedjes zingen. Hij wilde dolgraag doorbreken als acteur. Toen hij naam had gemaakt in de muziekwereld zwaaiden Hollywoods poorten voor hem open. Na Love Me Tender en Loving You speelde Presley in de film die zijn bekendste zou worden: Jailhouse Rock. Als Vince Everett is hij een jonge kerel die na een uit de hand gelopen vechtpartij gevangen wordt genomen en achter de tralies gitaar leert spelen. Weer terug in de maatschappij stort hij zich op de muziek.

Het opnemen van liedjes is een lucratieve zaak, Vinces opwindende rock en roll vedringt de meer trage country uit de hitlijsten. Maar zijn roem geeft hem ook toegang tot de filmwereld. Vince besluit dat het leven op de set leuker is dan die van de opnamestudio en hangt de grote filmster uit, terwijl het publiek ongeduldig wacht op nieuwe nummers.

Met een beetje goede wil kan je stellen dat er sprake is van een cultuurbotsing, waarbij de rock en roll de plek van de meer gezapige country inneemt. Of dat er een onthullend kijkje wordt gegeven op de valse muziekindustrie. Maar dit wordt zo oppervlakkig behandeld dat het nauwelijks de moeite van het noemen waard is.

Presley doet heel erg zijn best als acteur. Hij heeft genoeg charisma om de aandacht naar zich toe te trekken, als speler die de film moet dragen is hij minder sterk. De zanger is te vergelijken met een rocknummer dat geschreven is op één noot. Weinig variatie en diepte dus. Hij probeert het wel, leunend op een ongemakkelijke en houterige imitatie van James Dean, het wil niet echt werken.

Hoe anders is het als hij die gouden strot van hem opentrekt. Zoete liefdesliedjes, pittiger swingwerk, zodra Presley begint te zingen krijgt Jailhouse Rock een flinke trap onder de kont. Dat voel je. In het titelnummer komt alles bij elkaar in een wervelende choreografie. Dat is het moment waarin Presley zich echt laat zien, het podiumbeest in hem loslaat. Als hij die energie ook in zijn acteerwerk had gestopt zou dit wellicht hebben geresulteerd in een beter optreden.

Misschien moet ik er ook bij vermelden dat het script niet zo sterk is, met een verhaal dat wel heel duidelijk om de zanger is geschreven. De plot is in alles de Presley-show waarvoor alles moet wijken. Vrouwen adoreren hem, mannen benijden hem, hij is de grote held. Simpel.

Ik ben mij ervan bewust dat Jailhouse Rock geldt als een mijlpaal in de Amerikaanse cultuur en gezien wordt als Presleys beste film. Ik weet niet wat dat betekent voor de rest van zijn filmwerk. Zelf denk ik dat hij het het op zang- en danswerk had moeten houden. Op dat gebied was hij echt de onbetwiste koning.

Regie: Richard Thorpe. Met: Elvis Presley en Judy Tyler