Op de filmposter van The Stranger staan hoofdrolspelers Joel Edgerton en Sean Harris afgebeeld. Twee ondergewaardeerde acteurs met doorleefde koppen. Er gaat iets unheimisch uit van deze poster. Een stille, ingehouden dreiging. Is het een horrorfilm? Kan. Ik zou het zo geloven. The Stranger ligt echter mijlenver van dit genre verwijderd. Het gaat om een beruchte zaak uit 2003 die Australië op de kop zette. Toen werd de 13-jarige Daniel Morcombe ontvoerd en vermoord. Na een jarenlange undercoveroperatie kon de politie Brett Peter Cowan arresteren voor de gruwelijke misdaad.
The Stranger begint met een overzichtsshot van een met bomen bedekte berg. De stem van agent Mark Frame vertelt hoe je zuivere lucht moet inademen en donkere lucht moet uitademen. De donkere lucht bevat alle stress en angst die de longen moet verlaten, de zuivere lucht brengt het lichaam weer tot rust. Mark worstelt nogal met de psychologische ballast van zijn werk en probeert de donkere emoties buiten zijn kop te houden. Zijn mantra dient als bindmiddel tussen de broeierige beelden.
Tegenover hem staat Henry Teague, de man die het leven uit het jongetje kneep. Henry weet niet dat hij in de klauwen van het undercoverteam is beland. Hij denkt zich aan te hebben gesloten bij een criminele organisatie, in werkelijkheid moet hij “lichtjes” gedwongen worden tot een bekentenis.
Het gegeven van The Stranger leent zich uitstekend voor een spannende thriller, Thomas M. Wright had iets anders in gedachte. Hij regisseert het grimmige drama als een gespannen karakterstudie met versplinterd narratief. Verwacht geen keurige vertelling van A naar B. Wel nog meer beelden van die berg. Rook. Mark en Henry die als vreemdelingen langzaam en aarzelend naar elkaar toe groeien. Verwacht droomscènes van Mark, bij wie de paranoia groeit. Is Henry zijn huis binnengedrongen? Of zijn het de schaduwen die een spelletje met hem spelen? Hij kan niet voorkomen dat de door hem gevreesde zwarte lucht zijn wereld binnenglijdt.
Edgerton en Harris geven een masterclass acteren, met een speelstijl die te vergelijken is met wat Al Pacino en Robert de Niro deden in de beroemde koffiehuis-scène in Heat. Het is subtiel. Gespannen. Onderhuids. Minimaal. Wat die twee legendes in een paar minuten presteerden houden Edgerton en Harris twee uur lang vol.
De sfeer van The Stranger gaat dieper dan wat de filmposter suggereert. Om de ambiance van dit grimmige drama echt goed te benaderen had de poster eigenlijk helemaal donker moeten zijn. Ik denk niet dat de marketingafdeling daarmee akkoord was gegaan.
Regie: Thomas M. Wright. Met: Joel Edgerton en Sean Harris
