Ik had het gisteren over The Dead Don’t Die, waarin ik uitgebreid speculeerde over de totstandkoming van de film. Het was een deceptie, een flauwe film die nooit van de grond kwam. Om de één of andere reden moest ik aan deze titel denken toen ik Hail, Caesar! zag van Joel en Ethan Coen. Volgens mij hebben ze deze film ook bedacht als licht tussendoortje, maar dan met een heel ander resultaat. Hail, Caesar! speelt zich af in de jaren vijftig van Hollywood, toen er nog volop westerns, musicals en epische Romeinse films werden gedraaid. Eddie Mannix (Josh Brolin) is in deze hectische wereld het manusje van alles.

Hij is de man die alle problemen oplost en zorgt ervoor dat de filmprocessen ongestoord kunnen verlopen. Of, nou ja, zo ongestoord mogelijk. Want in Hollywood gebeurt altijd wel wat. Een acteur wordt ontvoert door communisten. Een andere acteur wordt van een westernset geplukt en vriendelijk doch dringend gedwongen mee te doen aan een kostuumdrama. Een actrice heeft gedoe met voogdij. En zo blijft Eddie de hele dag bezig. Het werk vraagt hem om vierentwintig uur per dag op scherp te staan.

Hij kán een andere baan accepteren. In dat geval is hij vaker thuis en is er geen sprake meer van nachtwerk. Welke keuze zal Eddie maken? Neemt hij voorgoed afscheid van de dromenfabriek? Of blijft hij zich er sterk voor maken? Dit klinkt als de plot voor een mooi, diepgaand drama, voor de gebroeders Coen gaat Hail, Caesar! over de mafketels en ego’s die in de filmindustrie rondlopen. Eddie is de gids die ons naar de scènes leidt.

Zie nou dat kostuumdrama. De regisseur van het kostuumdrama, Laurence Laurentz (Ralph Fiennes) doet zijn best om de ongeschoolde acteur Hobie Doyle (Alden Ehrenreich) te door de scène te dirigeren, het vlot niet echt. Het enige wat Hobie moet doen is een simpel zinnetje uitspreken. Maar zijn accent zit zo sterk in de weg dat hij de woorden blijft verhaspelen. Het geduld van Laurence wordt op de proef gesteld, hij moet zich duidelijk inhouden om niet te ontploffen. En het duurt. En duurt. En duurt… De Coens rekken de grap net zolang tot het genant wordt en dan nog blijft de grap overeind staan.

Hail, Caesar! is een heerlijk luchtige komedie waarin het alledaagse zo sterk wordt vergroot dat er komische vervreemding ontstaat. Hoogstwaarschijnlijk het soort humor waar The Dead Don’t Die op mikte. Die slappe hap van Jarmusch viel bij voorbaat als een rottend lijk uit elkaar. Hail, Caesar! steekt dan bleek af tegen bijvoorbeeld Raising Arizona of The Big Lebowski, er zit tenminste liefde in. Passie. En geen personages die willekeurige metagrappen maken.

Regie: Joel & Ethan Coen. Met: Josh Brolin en George Clooney