De Nederlandse film heeft de reputatie om het veel over seks te hebben, Lek lijkt met die traditie te breken. De politiethriller opent met een ijzingwekkende martelscène waarin Ton Kas André Hazes zingt tijdens de karaoke. Hoe bizar en bloederig wil je het hebben? Direct daarna stelt regisseur Jean van der Velde zijn publiek gerust met de volgende scène, waarin het geliefde onderwerp alsnog wordt aangesneden. Het lieflijke koppel Eddy (Cas Jansen) en Ria (Ricky Koole) wil dolgraag kinderen, na twee jaar stug volhouden in bed is er nog steeds niets gebeurd.
Dat terwijl de testuitslagen niet wijzen op lichameljke mankementen. In het ziekenhuis vraagt de onderzoekster of de twee wel geregeld “neuken”, in welke standjes ze het doen, en meer intieme details waarbij het lastig is om niet te gniffelen. Leuk voor de karakterbouw. Maar het echte verhaal komt op gang als Eddy in de ziekenhuis-wc een jeugdvriend tegenkomt: Jack (Victor Löw).
Jack is echter al lang niet meer het jongetje dat de schuchtere Eddy beschermt tegen pestkoppen. Deze Jack maakt deel uit van een snoeiharde drugsbende. Dezelfde die wij in de eerste beelden zagen en waarvan we weten dat ze niet opkijken van een druppel bloed. Naderhand wordt Eddy ferm op de schouders getikt door het CID en min of meer gedwongen om informatie los te peuteren van Jack met betrekking tot de drugshandel.
Eddy weet dan nog niet dat de wereld waar hij in wordt gezogen te vergelijken is met een kleverig spinnenweb. Met iedere stap is het lastiger om los te komen van de plakkerige draden en wordt Eddy steeds strakker ingesnoerd. Tot overmaat van ramp keert de politie zich tegen hem. Hoe hard Eddy ook roept weer terug te willen naar eenvoudig politiewerk, hij zit in de val.
van de Velde, die zijn talent voor vlotte verhalen al had bewezen met All Stars, regisseert ook Lek lekker scherp en puntig. Terwijl de plot over informanten dankzij de snelle montage doordendert, schitteren Jansen en Löw in het loeispannende kat-en-muisspel. Löw is briljant als gangster die zijn pasgeboren baby op sleeptouw neemt. Zijn spruit hangt doodleuk in een draagzak terwijl hij om zich heen schiet. Jansen speelt de goedgelovige agent die ook niet meer weet wat er allemaal gebeurt en zelf voor rechter gaat spelen.
Om de treurnis extra kleur te geven schildert van de Velde het beeld vol met overwegend kilblauwe tinten. Met een pompende geluidsband krijgen de achtervolgingen nog meer knetter. De drukkende spanning gaat goed samen met de overweldigende stank van foute agenten die denken met alles weg te kunnen komen. Dat terwijl Eddy alleen het juiste wil doen. Hij helemaal geen zin heeft in praktijken die zich afspelen in schemerige cafés vol drugsdealers die André Hazes zingen tijdens karaoke.
Thrillers van Nederlandse bodem hebben niet per se een goede reputatie, Lek laat zien dat het wel degelijk kan. Het allerergste is nog dat de film gebaseerd zou zijn op waar gebeurde historie. Maar hé, er wordt tenminste niet al te veel in geneukt.
Regie: Jean van de Velde. Met: Cas Jansen en Victor Löw