Als ik begin met een filmreeks, heb ik de onweerstaanbare drang om alle films uit die serie gezien te hebben. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, in het geval van Basket Case wilde ik de trilogie voltooien. Het zijn films van rond de anderhalf uur, dus zo veel moeite is dat niet. In deel één liet regisseur Frank Henenlotter ons kennismaken met Duane (Kevin Van Hentenryck) en zijn misvormde tweelingbroer Belial, die hij meedroeg in een mandje. Deel twee liet zien dat het tweetal zich niet zomaar liett afschrijven, en dat het verhaal zich niet zo goed leent voor meer serieus drama.
Deeel drie herhaalt eerst nog de laatste tien minuten van deel twee. Misschien uit angst dat de kijker die idiote finale alweer is vergeten? Belial heeft net een stomend avontuurtje beleeft met een medefreak, Duane duwde per abuis zijn vriendin het raam uit en draait door. In het laatste beeld heeft hij Belial aan zijn zij genaaid. Iets met het terugkrijgen van balans tussen hem en Belial, dat ze samen moeten zijn om zo toch weer iets van liefde te kunnen ervaren. Ik heb werkelijk geen idee.
Maar belangrijker, Belials vriendinnetje is zwanger! En dat betekent dat de monstergroep, onder leiding van Ruth (Annie Ross), op weg gaat naar een goede vriend die Belials vriendin moet helpen bij de bevalling. Henenlotter zou dit verhaal op een komische manier hebben benaderd, waarbij van Hentenryck zijn rol juist serieus moest spelen, om zo de absurditeit van de situatie te benadrukken. Het kan heel goed zijn dat de toegewijde fans van deze trilogie de eerste helft inderdaad hilarisch vinden, ik vond het slecht.
Basket Case 3 heeft veel weg van een mislukte parodie op de voorgaande delen. Henenlotter lijkt de tanden uit het gebit van zijn beest te hebben getrokken, met als resultaat een slappe en verveelde beet. Waar is de ranzigheid uit het eerste deel? De scherpe, bijtende onderstroom van idioterie, horror en humor? Basket Case zal nooit de schoonheidsprijs verdienen, er zat tenminste hart in. Ziel. Basket Case 3 is wederom een geforceerde stijloefening die totaal niet past bij de geest van deel één.
In de tweede helft, zo’n beetje na de bevalling (de eerste goeie scène), begint Basket Case 3 tekenen van leven te vertonen. Dan loopt het ook weer lekker. Waarom de “komedie” benadrukken als die al aanwezig is? Het helpt trouwens ook dat van Hentenryck niet zo veel schermtijd meer opeist. Leuk dat hij zich zo vol in zijn rol stort, opnieuw blijkt hoe ernstig beperkt zijn reikwijdte als acteur is. Grote ogen opzetten en de tekst opzeggen is een leuk trucje, na drie films verwacht ik toch net ietsje meer.
Zo slecht is Basket Case 3 dus niet. Ik zou zelfs willen zeggen dat hij de moeite waard is. Met minder gekunstelde humor en meer bloederige effecten zou er met gemak nog een ster bij kunnen komen. De laatste scènes suggeren nog een vervolg, voor zover ik kan zien komt er geen deel vier. Ik kan niet zeggen dat ik dat zo erg vind.
Regie: Frank Henenlotter. Met: Kevin van Hentenryck en Annie Ross