Waarom nu deze obsessie?

Michele Morrone speelde een significante rol in de trilogie van 365 Days. Deel 1 kwam uit in 2020, twee jaar later volgden deel 2 en 3. Het slotstuk besprak ik onlangs voor FilmTotaal.

Waarom Michele Morrone?

Zeggen dat de trilogie slecht is ontvangen, is net als beweren dat Citizen Kane aardig wat impact had op de filmgeschiedenis. Wat bezielt een acteur toch om te tekenen voor een dergelijke productie? Het is lastig oordelen bij een script, je weet nooit hoe het eindresultaat eruit zal zien. Maar Morrones tegenspeelster Anna-Maria Sieklucka had wel degelijk twijfels bij het scenario. Morrone accepteerde de rol van maffiazoon meteen. Hoe dan?

De verklaring ligt vermoedelijk bij het moment waarop Morrone het aanbod kreeg. Na heel lang proberen slaagde hij er niet in een vruchtbare acteercarrière van de grond te krijgen, scheidde hij van zijn vrouw en worstelde met depressie. Om geld te verdienen ging hij aan de slag als tuinman. Als er dan een belletje volgt met de mededeling dat er een rol van maffiazoon klaarstaat, zou ik ook het eerste de beste vliegtuig pakken en een krabbeltje onder het contract zetten.

Morrone ging nog verder.

Naar eigen zeggen zag hij het personage Massimo Torricelli als een seksverslaafde en wilde hij die verslavingsdrang projecteren. Hij had ook geen enkel probleem met de expliciete scènes, omdat in Italiaanse films dit soort segmenten “sterk en diep” zijn. Ik vraag mij af in wat voor soort films Morrone is verschenen (niet zo heel veel) maar hé, hij nam het materiaal in ieder geval serieus. Zo serieus dat toen Sieklucka begon te giechelen bij een intieme scène, hij het direct op zijn heupen kreeg. Kan het wel professioneel blijven?

De trilogie, wat je er ook van vindt, heeft in elk geval het nodige in gang gebracht. Zo is hij volgende maand te zien in Duetto. Als ik de plotbeschrijving mag geloven, houdt hij dit keer zijn broek aan.