Waarom nu deze obsessie?

Het rode en groene lampje lichten tegelijkertijd op. Ofwel, dit stoplicht is defect. Dat is al twee dagen zo.

Waarom stoplicht?

Normaal gesproken moet het stoplicht de voetganger tot een handeling zetten. Stilstaan of doorlopen. Dit stoplicht lijkt een keuze aan te bieden. Het lijkt ook weinig geïnteresseerd in welke keuze gemaakt wordt. Stilstaan, doorlopen, waar jij je het beste bij voelt. Het heeft iets weg van een verkeersagent die het werk heeft neergelegd.

Het defecte stoplicht kan ook als anti-autoritair symbool worden opgevat. Een goed werkend stoplicht is namelijk een typische uiting van autoriteit. Denkend aan de overhitte maatschappij en de zwaaiende gebalde vuist, is het typisch dat uitgerekend het stoplicht niet meer wil functioneren. “Dames en heren, ik heb er ook geen zin meer in, jullie gaan je gang maar. Blijf goed uitkijken, maar ik zeg jullie niet meer wat te doen.”

In die context zou het mij ook niets verbazen als er opzet in het spel is. Het zou, na de omgedraaide vlag, een logische volgende stap zijn in het anarchisme dat zich al ruim twee jaar lang nadrukkelijk verspreidt. Wie weet volgen er meer defecte stoplichten. Staat er via sociale media een groep op die de storingen opeist. “Operatie keuzelicht”. “Groep Stop Het Licht”. Zoiets.

Ik vind het ook verdacht dat dit stoplicht nog steeds niet gerepareerd is. Hoogstvermoedelijk is het defect niet eens gemeld. Ik heb ook geen idee hoe zoiets moet worden gemeld. Of het is wel gemeld maar de reperatie wordt opzettelijk verhinderd omdat anarchistische monteurs het wel prima vinden. Wie weet hebben die monteurs het defect op hun geweten.

En hé, anders is het misschien gewoon een kapot stoplicht en zit ik als vanouds een situatie te overanalyseren. Dat kan ook. Ik hou het nog even scherp in de gaten.