Dave Grohl kan alles. Drummen. Gitaar spelen. Zingen. Liedteksten schrijven. Dus waarom geen horrorfilm bedenken waar hij en zijn bandleden de hoofdrollen in spelen? Het resultaat heet Studio 666 en gaat over de Foo Fighters die hun nieuwste album moeten maken. Het wordt hun tiende album, dus dat moet iets speciaals opleveren, aldus Grohl. Het probleem is dat de band worstelt met een schrijfblokkade. Om de creativiteit te prikkelen stelt Grohl een uitdagende omgeving voor. Zoals Led Zeppelin ooit muziek opnam in een kasteel, bijvoorbeeld.
Hun manager heeft wel wat in gedachte en huurt een spookachtig landhuis dat nodig moet worden opgeknapt. Maar Grohl heeft geen oog voor de spinnenwebben en barsten in de muren, hij is helemaal weg van het geluid. Dit is precies wat ze nodig hebben. Terwijl de band aan de slag gaat, vinkt regisseur BJ McDonnell keurig elk hokje van het horrorgenre af. Iemand raakt bezeten, er is een vervloekt boek, er moeten bloedoffers worden gebracht en vanzelfsprekend zijn er heel veel gore gruwelbeelden.
Vanaf het moment dat de camera zich op de Foo Fighters richt, staat één ding buiten kijf: niemand kan acteren. En dat kan ook werkelijk niemand wat schelen. Grohl is zijn energieke zelf en zet nog een aardige acteerprestatie neer, de rest zit erbij met een houding van “we merken het wel”. Bandleider Grohl heeft weer eens wat lolligs bedacht en de mannen zijn er giechelend en schouderophalend mee akkoord gegaan.
Taylor Hawkins heeft de grootste lak en doet geen enkele moeite om dat te verbergen. In talkshows gaf hij toe zijn tekst niet eens te hebben geleerd en alle dialogen ter plekke te improviseren. Op zich leidt die extreme nonchalance wel weer tot hilariteit, wat hij en Grohl kunnen elkaar uitstekend op de zenuwen werken.
Dat geldt trouwens ook voor de rest van de band. Nate Mendel, Pat Smear, Chris Shiflett en Rami Jaffee nemen zichzelf totaal niet serieus en kloten maar gewoon wat aan. Het zijn stuk voor stuk jongensachtige types die elkaar in de zeik nemen, Naar mijn gevoel is Studio 666 vooral een gedramatiseerde versie van hoe de band functioneert. Minus dan de spoken, demonen en een bezeten Grohl.
De Foo Fighters zetten zichzelf dan voor lul, de film zelf doet wel zijn best om er een oprechte satirische horror van te maken. Maar door het onsamenhangende verhaal en de doodvermoeiende clichés bijt Studio 666 zijn tanden stuk op de satire. Kan mij het wat schelen dat Grohl bezeten raakt. Veel liever kijk ik naar een band die kinderachtige ruzies uitvecht en dito grappen met elkaar uithaalt. Dat levert heerlijk foute scènes op en redt de film van de totale ondergang.
Studio 666 heeft alles in zich voor een hilarische komedie over een band die in de problemen komt, het probeert meer te zijn dan dat het is. Eigenlijk is Studio 666 heel erg slecht. Als ik eerlijk ben zie ik Grohl toch liever als muzikant. Daar is hij echt het beste in.
Regie: BJ McDonnell. Met: Foo Fighters