Nog voor er ook maar een tel van de zesdelige miniserie Pistol uit werd gezonden, konden Craig Pearce en Danny Boyle rekenen op gratis promotie. De serie gaat over de opkomst en implosie van de Sex Pistols, de beroemdste punkband ooit die voet zette op het podium. Pearce en Boyle baseerden zich voor het grootste deel op de memoires van gitarist Steve Jones. Zanger John Lydon liet weten geen toestemming voor de serie te hebben gegeven. Gezien de afleveringen er alsnog zijn gekomen, zullen er juridische stappen volgen. Wordt ongetwijfeld vervolgd.
Lydon was overigens niet de enige criticus. Jones vond dat Pistol zich wel erg veel creatieve vrijheden veroorloofde. De veronderstelde romantische relatie tussen hem en Chrissie Hynden bijvoorbeeld is sterk overdreven. Waarschijnlijk worden de episodes om die reden voorafgegaan met de melding dat Pistol geïnspireerd is op ware gebeurtenissen. Mijn vraag luidt eerder, hoe goed is deze serie? Ik had eerst twijfels. Omdat Jones’ memoires dienen als uitgangspunt, is het logisch dat het vertelperspectief bij hem ligt. Met alle respect voor de punkgitarist die de drie akkoorden uit zijn instrument ragde, ik ben meer nieuwsgierig naar de zanger met uitpuilende ogen.
Uiteraard blijkt het verhaal van Jones, gespeeld door Toby Wallace, minstens net zo interessant te zijn. Jones keert zijn ouders de rug toe en kraakt een voormalige fabriekshal. Hij tovert het om tot persoonlijke slaapplek en repetitiehal, waar hij vergezeld wordt door bassist Glen Matlock (Christian Lees) en drummer Paul Cook (Jacob Slater). Later dient zich de echte ster aan. De recalcitrante en dwarskoppige John Lydon (Anson Boon). Alhoewel hij geen noot kan zingen, accepteren de muzikanten hem in de band.
Wat volgt is muziekgeschiedenis. De Sex Pistols worden al dan niet gemanipuleerd en tegen elkaar uitgespeeld door gladnek Malcolm McLaren (Thomas Brodie-Sangster). Er ontstaat een niet te lijmen breuk tussen Jones en Lydon, Glen wordt vervangen door bassist Sid Vicous (Louis Partridge) en voor iedereen het doorheeft valt de band vloekend en vechtend uit elkaar.
Danny Boyle weet hoe hij de energie van punk op beeld moet zetten. Hij regisseerde eerder nog Trainspotting, wat was overgoten met herzelfde punkgevoel. Maar de brille van Pistol ligt in mijn ogen bij de casting. Boon komt akelig goed dicht in de buurt van Lydon. Niet alleen door die grote ogen vol spot, sarcasme en razernij. Het is ook de uitstraling. Boon maakt van de zanger een welbespraakte jongeman en een oproerkraaier die tegen de schenen van de gevestigde orde schopt en daarna nog zijn tong uitsteekt. Zie ook die spinachtige bewegingen op het podium, hoe hij om de microfoon kronkelt.
Dan is er natuurlijk nog Vicious, subliem vertolkt door Partridge, en zijn zelfdestructieve lief Nancy Spungen (Emma Appleton). Het moment dat zij tijdens een optreden van de Sex Pistols voor Vicious staat en provocatief op haar vinger zuigt is zowel opwindend als angstaanjagend. Dat meisje met haar grote ogen en mond is niet goed. Dat voel je. Vicious laat zich meeslepen in het liefdesavontuur vol punk, maar zal daar een hoge prijs voor moeten betalen.
Hoe waarheidsgetrouw Pistol ook moge zijn, Boyle en Pearce hebben zes fantastische afleveringen gemaakt over Engelands beruchtste band. Gedreven door Boyles regie en gedragen door een getalenteerde cast, is deze serie een echte aanrader. Ook voor iedereen die niets van punk moet hebben.
Regie: Danny Boyle. Met: Toby Wallace en Anson Boon