Wat is er mis met De poel? Een aaneenschakeling van clichés, slecht uitgewerkte verhaallijnen, onsympathieke personages, vaag gedoe over een heks, beroerd acteerwerk en een pseudo-mystiek plot. Het zogenaamd dubbelzinnige slot gaf de Nederhorror zijn permanente doodsteek. Waar heb ik in godsnaam naar gekeken? Of beter gezegd, mijn tijd aan verspild? De poel is een opmerkelijke miskleun. Gijs Scholten van Aschat bemoeide zich met het script en speelt de hoofdrol. van Aschat is toch een gelauwerd acteur uit de Nederlandse toneelwereld.
En toch is hij medeverantwoordelijk voor deze draak. Net als de ongekroonde koning van dit genre, Jan Doense, die optrad als producent. Omdat ik liever geen woorden vuil maak aan De poel, die ik nog het beste kan samenvaten als een film vol wansmaak, wil ik deze bespreking opdragen aan de spin die intussen over mijn plafond kroop. Het was een forse spin. Eentje die met gemak in mijn vuist paste.
Ik had hem het liefst gelaten – hij deed geen vlieg kwaad – ik wist zeker dat hij joekels van spinnenwebben zou weven. Daar zat ik nou net niet op te wachten. En zo, gewapend met een bierglas en een stuk papier, ging ik achter de spin aan. Hij had direct mijn bedoelingen door en krabbelde het hele plafond over. Normaal gesproken ben ik echt niet bang voor spinnen, maar zo’n snel geval geeft mij evengoed de kriebels. Ik bedoel, stel dat die spin op mij landt en dan met die krabbelpootjes razend snel mijn lijf gaat verkennen? Daar dank ik voor.
Er zat dus niets anders op. Gewoon de spin in het bierglas krijgen, het bierglas dichtmaken met het stuk papier en daarna de spin veilig buiten zetten. Althans, dat was het plan. Maar toen ik hem eindelijk had gevangen, vergat ik een cruciaal detail. In paniek maakte hij een spinnenwebdraadje, en op het moment dat ik hem uit het bierglas schudde hield hij zich stevig aan dat draadje vast, met als resultaat dat hij zich terugslingerde in mijn woning.
Mompelvloekend zette ik opnieuw de achtervolging in – ditmaal via de vloer – en duurde het ruim tien minuten voor ik hem weer te pakken had. Nu zorgde ik ervoor dat hij echt buiten kwam. Het bierglas heb ik maar in de vaatwasser gedaan.
Ik hoop trouwens dat de spin een beter plekje heeft gevonden voor zijn webcreaties. Hij was in ieder geval veel vermakelijker dan De poels erbarmelijke poging tot Nederhorror.
Regie: Chris W. Mitchell. Met: Gijs Scholten van Aschat en Bart Klever