‘Fire of Love’ Is the Greatest Lava-Fed Love Story Ever Told, aldus criticus David Fear van Rolling Stone. Het is een leuk bedachte en pakkende slogan om de film te prijzen. De zin komt ook prominent voor in de trailer en op de poster van Fire of Love. Twee met elkaar getrouwde vulkanologen, Maurice en Kata Krafft, hebben het tot levensdoel gesteld om vulkanen te onderzoeken. Tot de dood erop volgt. Net als het huwelijk. Alleen, met die lovende woorden impliceert Fear dat er meer van dit soort verhalen zijn. Hoe anders kan het “the Greatest Lava-Fed Love Story Ever Told” worden genoemd?
Is er überhaupt een subgenre van verliefde koppels die hun levens wagen om borrelende vulkanen te onderzoeken? Vast wel. Maar dan ken ik die films niet. Fire of Love, geregisseerd door Sara Dosa en verteld door de ietwat zeurderige fluisterstem van Miranda July (ze draaide eerder zelf Kajillionaire), verklapt meteen hoe het romantische samenzijn van Maurice en Katia afloopt. Hun passie voor vulkanen leidde naar een onvermijdelijk lot. Voor Dosa bij dit grauwe slot arriveert, moeten de twee hoofdpersonages meer reliëf krijgen. En natuurlijk zijn er vulkanen. Smeulende, rokende en uitbarstende vulkanen.
Die beelden zijn onovertroffen spectaculair. In de bioscoop komen die enorme bergen vol stromende lava en gloeiende stenen perfect tot hun recht. De Kraffts wisten ook goed hoe ze hun passie op film moesten krijgen. De rode lavastromen steken scherp af tegen het donkere steen, de uitgebraakte grijze en zwarte wolken vullen snel de lucht en bezorgen een stikbenauwd gevoel. Je kan de zwavel bijna ruiken. Alsof het einde der tijd is aangebroken. Of de portalen naar de hel zijn geopend.
De Kraffts wisten daarnaast heel goed welk beeld ze van zichzelf neer wilden zetten. Katia was de denker, die bezorgd en piekerend voor zich uitkeek, bezig met lastig te kraken hersenbrekers. Maurice was meer de showman, de charismatische verkoper die aanschoof in praaprogramma’s. Ze moeten immers hun boeken verkopen om de rekeningen te betalen. Vulkanologie is mooi maar ook duur werk.
Het onderliggende liefdesverhaal moet de beelden aan elkaar plakken, en dat is waar Fire of Love mij minder overtuigd. Ik vind de lijm nogal dun. Scènes waarin Maurice met een rubberbootje een tochtje waagt op een meer vol bijtend zwavelzuur, of waar Katia aan de rand van een krater staat, zijn veel indrukwekkender. De mens tegenover de natuur. De aardbewoner die de vernietigende krachten van onze wereld eens even gaat bestuderen. Maurice en Katia weten heel goed hoe riskant hun werk is, maar zijn simpelweg verslaafd geraakt aan de snikhete en doodsbenauwende vuurbergen.
Ik vind Fire of Love veel meer geslaagd als natuurdocumentaire dan als een met flinke scheut lava overgoten liefdesverhaal. De vulkanen wekken de indruk dat Dosa ons een kijkje geeft aan de rand van de wereld, waar de natuur de mens altijd de baas is. Ik vind dat veel spannender dat de relatie tussen twee vulkanologen.
Regie: Sara Dosa