Waarom nu deze obsessie?

Na de dood van drummer Charles Watts is het de vraag hoelang de Rolling Stones nog blijven optreden. Tot mijn verbijstering kon ik een kaartje kopen voor hun show in de Johan Cruijff ArenA.

Waarom Rolling Stones?

De lijstjes-website DigitalDreamDoor heeft de Rolling Stones gerangschikt in de top van de beste live-acts uit de muziekgeschiedenis. Ik wilde ze daarom toch een keer gezien hebben. Nederland vergaapte zich aan het muziek- en vuurwerkspektakel van Rammstein in Goffertpark, ik zag de Rolling Stones vlammen in de Johan Cruijff ArenA. Zodra ik het stadion binnenstapte voelde ik mij omgeven door een aura van voetbalgeschiedenis. Het liefst drong ik zo ver mogelijk naar voren, om verzekerd te zijn van een optimaal uitzicht op de rockveteranen. Ik was echter niet de enige met dit voornemen.

Toen de mannen het podium betraden was het zo druk dat ik nauwelijks nog kon bewegen. Als ik weg zou willen moest ik mij door een opeengepakte mensenmassa wurmen. Hoe verder vooraan ik stond, hoe langer de weg naar de uitgang. Ik bleef dus staan waar ik stond – zo halverwege het veld – en probeerde niet doodsbenauwd te worden van die griezelige lijvenzee. Gelukkig bood het concert genoeg afleiding.

Voor een stel kerels die bijna de tachtig aantikken werd er een stevige rockshow afgeleverd. Mick Jagger, gekleed in een kleurig kostuum, stuiterde over het podium alsof hij nog altijd bezeten raakt door de geest van de opgepompte blues. Keith Richards stond heel cool met een zonnebrilletje op iconische riffs uit zijn gitaar te raggen. Ronnie Wood liet de snaren van zijn gitaar scheuren, alsof hij iedere noot zo urgent mogelijk wilde maken.

Voor mij staat Pearl Jam nog altijd op één wat betreft live-optredens, het concert van de Rolling Stones krijgt een goed verdiende tweede plek. Ongelooflijk, dat deze groep na al die tijd nog zo gepassioneerd kan spelen.