Waarom nu deze obsessie?

Vandaag vonden twee vrouwen het nodig om hun kinderwagens in een overvolle bus te proppen. Na jaren van verbeten ergernissen over dit fenomeen (kinderwagens in het openbaar vervoer) achtte ik nu de tijd rijp er een stukje over te schrijven. Het is namelijk niet de eerste keer dat ik dit soort gedrag zie.

Waarom Kinderwagen?

De irritatie begon jaren geleden toen een moeder in de tram haar kinderwagen pontificaal tegen de tramdeur parkeerde. Passagiers die naar binnen wilden maakte zij bedremmeld duidelijk dat er nog andere deuren waren. Vooral dat bedremmelde vond ik bloedhinderlijk. Alsof de passagiers met haar rekening moesten houden. Zij deed toch helemaal niets verkeerd. Stel je voor.

Ik zag dit soort voorvallen daarna vaker voorkomen. Dit jaar bijvoorbeeld, toen met Koningsdag de bussen vol zaten met uitgelaten feestgangers. Wie stond er op busstation Amstelveen te wachten tot de bus haar naar de stad zou brengen? Een moeder met haar kinderwagen. De busdeuren gingen open en ze keek naar de opeengepakte passagiers. Ze duwde haar kinderwagen aarzelend een klein stukje naar voren. Maar voor ze de wagen überhaupt naar binnen kon rollen gleden de deuren weer dicht en reed de bus verder.

Wat ik mij afvraag, waarom kiezen ouders ervoor om met een kinderwagen in het openbaar vervoer te reizen? Er zitten wieltjes onder die krengen. Gewoon duwen en je komt vanzelf op je bestemming. Als dan voor het openbaar vervoer wordt gekozen, is het volgens mij kleine moeite een draagzak te gebruiken.

Mijn ultieme wens is dat kinderwagens in het openbaar vervoer verboden worden. Iedere stijfkop gewoon beboeten. Of erop aanspreken. Publiekelijk. Zodat de ouders voor eens en altijd leren om de kinderwagen zelf vooruit te duwen. Omdat het openbaar vervoer wordt gemeden krijgt de baby frisse buitenlucht en werkt de ouder aan zijn of haar conditie. Ik ben mijn ergernis kwijt. Een situatie met louter winnaars.