Cat on a Hot Tin Roof. Lang voor ik de film zag was ik geïntrigeerd door de bijzondere titel. “Kat op een heet tinnen dak”. De woorden komen van Maggie (Elizabeth Taylor), die het beeld gebruikt als metafoor voor haar gemoed. Zij voelt zich als een kat op een heet tinnen dak. Gezien haar verlangen naar echtgenoot Brick (Paul Newman) en dat het verhaal zich afspeelt op een snikhete zomerdag, kan de opmerkelijke uitspraak beschouwt worden als seksuele toespeling. Of zinspeelt de wanhopige Maggie wellicht op suïcidale gedachtes? Want een kat op een gloeiend hete ondergrond, dat is niet goed.
Op den duur springt het beestje eraf. Brick zegt droogjes dat katten altijd op hun pootjes terecht komen. Dat zal bij haar dan ook wel gebeuren. Ik vind het daarnaast zo bijzonder dat de woorden nadien nauwelijks terugkeren. Althans, ik kan mij niet herinneren dat het beeld nog door andere personages wordt gebruikt. Het is heus mooi gevonden. Maar Williams koos voor iets dat een kleine rol speelt in een veel groter verhaal.
Het ongeneeslijk zieke gezinshoofd Big Daddy (Burl Ives) moet zijn bezittingen gaan verdelen. Zoon Gooper (Jack Carson) staat samen met vrouwlief Mae (Madeleine Sherwood) vooraan om geld te vangen. Big Daddy heeft iemand anders op het oog: Brick zal de erfgenaam van het stuk land worden. Maar Brick wil het fortuin helemaal niet overnemen. Hij wil alleen vaderlijke liefde. Iets wat zijn ouweheer hem nooit heeft gegeven. Of kon geven.
Cat on a Hot Tin Roof is een broeierig familiedrama waarin de personages elkaar aanvallen met verbale steekspelletjes. Er zit net iets te veel dialoog in maar de film bouwt wel knap op naar een ontlading. Zie hoe het zwoele weer overgaat naar een flinke storm als Brick een emotionele bekentenis doet. Het beeld van Big Daddy in de kelder, waar hij gelaten het lot accepteert, is eveneens prachtig gevonden. Daar zit hij dan, helemaal alleen. Zonder de liefde van wie dan ook. Waarom zou hij nog liefde krijgen? Iedereen is gecorrumpeerd, slechts verlangend naar het fortuin dat hij spoedig zal moeten overdragen.
Visueel is Cat on a Hot Tin Roof statischer dan het meesterwerk A Streetcar Named Desire, dat maakt de film niet minder spannend. Dit is echt een acteursfilm, waarin het gaat om de stroeve relaties tussen de personages. Williams was niet te spreken over de script-aanpassingen (de subtiele verwijzingen naar Bricks homoseksualiteit werden geschrapt), de adaptatie kon rekenen op flinke lof.
Wel zou ik nog erg graag willen weten hoe Williams toch op het beeld van de kat op het hete tinnen dak is gekomen. Het is en blijft een apart bedenksel.
Regie: Richard Brooks. Met: Paul Newman en Elizabeth Taylor