De veelbesproken schrijver Truman Capote werd in 2005 door Philip Hofman Seymour tot leven gewekt in de magistrale biopic Capote. De film maakte duidelijk dat Capote ten alle tijden de aandacht naar zich toe trok. Daarbij was hij homoseksueel en had de moed om daarvoor uit te komen, terwijl dat destijds achter de eigen voordeur moest blijven. Capote stortte zich in het nachtleven, ging alle feestjes af en maakte geen geheim van zijn verslavingen. Zo’n figuur, dat moet toch een fantastische documentaire opleveren, vol smeuïge, pikante anekdotes over zijn leven? The Capote Tapes wekt aanvankelijk een andere indruk.
Onder meer Capotes “geadopteerde” dochter doet haar verhaal over de extravagante en getroebleerde schrijver. Hoe zijn vroege leven een wolk van mysterie is, op jonge leeftijd debuteerde en zijn schrijfnaam definitief glans gaf met Breakfast at Tiffany’s. Natuurlijk is er ook nog In Cold Blood, waarin Capote gedetailleerd verslag doet van een gruwelijke moord op een boerengezin.
Het is fijn dat Truman zo wordt geprezen, ik verlang toch naar de scherpe kantjes van zijn persoonlijkheid. Iedereen steekt hem veren in zijn reet, met als gevolg dat The Capote Tapes veel weg heeft van een theekransje waar de genodigen hun vriend herdenken. Maar gelukkig, net voordat de documentaire echt gezapig dreigt te worden, stuurt Els Burnough aan op Capotes val. Er is een hele goede reden waarom Truman zo graag feestjes afging, zich mengde met de elite van New York. Thuis, in zijn werkkamer, schreef hij notitieboeken vol over de mensen die hij ontmoette. Volgens Truman zou dit moeten leiden tot zijn beste boek: Answered Prayers.
Omdat dit boek officieel nooit is voltooid, zijn er destijds alleen een paar hoofdstukken gepubliceerd, die direct een grootse rel veroorzaakte. Hoe durfde Truman de geheimen van zijn vrienden in een roman te verwerken, iedereen bij naam te noemen en affaires te onthullen? Er zouden veel meer onthullingen in moeten staan, zonder manuscript is dat lastig te bewijzen. Er wordt gefluisterd dat het boek ergens in een kluis op publicatie ligt te wachten, aan de andere kant wordt het beschouwt als een “urban legend” van de literaire wereld. Laat ik het zo zeggen, wie het voltooide manuscript vindt heeft meer dan alleen een boek in handen.
Na Answered Prayers, die door critici gezien werd als een ordinaire roddelrubriek, doofde Trumans ster snel uit. Uitnodigingen voor feestjes bleven uit, vrienden weigerden met hem af te spreken. De drank en drugs dwongen hem tot meerdere bezoekjes aan rehabilitatiecentra. Op zijn negenenvijftigste sloot de schrijver voor altijd zijn ogen.
The Capote Tapes weet na het flauwe begin een vermakelijk beeld te schilderen van een kereltje dat de koning van de New Yorks elite werd. Helaas bleek die status ook zijn ondergang in te zetten.
Regie: Els Burnough