Volgens de digitale filmbijbel IMDb gaat Mothering Sunday over een dienstmeisje dat in het geheim afspreekt met een jongeman. Hij is echter al verloofd met een vrouw uit een welgesteld gezin. Het dienstmeisje heet Jane Fairchild (Odessa Young), de man is Paul Sherrington (Josh O’Connor). En ja, de twee zijn inderdaad verliefd en beleven in het geheim hun romance. De rivale van Jane, Emma Hobday (Emma D’Arcy) heeft niets door. Dan nog is het verhaal van Mothering Sunday groter dan alleen dit zoete liefdesverhaal. Zo speelt de film zich af in de periode na de Eerste Wereldoorlog.
Ouders zijn hun kinderen verloren en worstelen nog dagelijks met het trauma. Hetzelfde geldt voor jonge vrouwen wiens verloofden sneuvelden op het slagveld. Daarnaast zoomt Mothering Sunday heel sterk in op de belevingswereld van Jane. Buiten haar erotische ontmoetingen met Paul ambieert zij het schrijverschap. In haar vrije tijd noteert Jane met potlood regeltjes en interessante woorden in een notitieboekje.
Als dienstmeisje is de kans op publicatie natuurlijk klein. Later, als zij achter de kassa staat in een boekwinkel, krijgt Jane onverwacht een typemachine cadeau. Dan gaan de creatieve sappen stromen. Jane mijmert terug terug naar haar tijd met Paul, toen de twee stiekem afspraken op zijn kamer, waar zij zich volledig aan elkaar overgaven. Die segmenten zijn als dagdromen. Het beeld wordt soms sterk vertraagd, Husson zoomt op de mond, ogen, een stukje huid.
Die springerige structuur van mijmeringen naar het echte leven kan soms verwarrend werken. Waar in het verhaal zijn wij nu precies? Welk deel is nou echt en wat speelt zich af in het hoofd van Jane? Wanneer laat Husson ons de werkelijkheid zien en wanneer de fantasie van Jane, waarin de werkelijkheid juist wordt verdraaid, verpakt in een sluier van verbeelding ? Er is enig geduld voor nodig tot Husson duidelijkheid biedt.
Persoonlijk vind ik dat een tikje lastig, ik ben toch iemand die houdt van een beetje houvast (uitzonderingen daargelaten). Maar het lukt mij wonderwel om die drang naar houvast los te laten, mee te gaan in de wegdroomstroom. En zo, gestaag, begin ik Mothering Sunday daadwerkelijk te voelen, realiseer ik mij wat een prachtfilm dit eigenlijk is, met de zoete smaak van verlangen en de ongename bitterheid van de realiteit.
Het helpt ook dat Young fantastisch staat te acteren. Of ze nou rookt, poedelnaakt een stukje taart eet of een klant verwelkomt in haar boekwinkel, ze behoudt ten alle tijden een vederlichte uitstraling. Alsof ze weet dat Mothering Sunday een droom is, met haar als hoofdpersoon. Tijdens haar monoloog daalt haar stem tot gefluister, en ik merkte dat ik vooruitleunde in mijn bioscoopstoel, zodat ik geen één woord zou missen. Dan weet je, dit is een talent.
Mothering Sunday is een breekbaar en intiem drama, drijvend op een wolk van associaties en observaties. Het gaat hier om meer dan een voorspelbare, verboden verhouding tussen twee personages uit andere klassen. Dit is geen film dat uitgaat van een traditioneel plot. Mothering Sunday is op de eerste plaats een film om te voelen. De rest komt daarna.
Regie: Eva Husson. Met: Odessa Young en Josh O’Connor