“The wildest movie I’ve ever made” staat op de hoes van Prisoners of the Ghostland geschreven. De uitspraak is van Nicolas Cage en als hij met zo’n bewering komt, is het oppassen geblazen. Hij heeft de reputatie van wildeman, dus als hij zoiets roept, moet de film wel iets hebben. De acteur die zijn carrière een hernieuwde impuls gaf met de nachtfilmklassieker Mandy, vond dat Prisoners of the Ghostland zijn “wildste” film ooit is? Is dit nou het type film dat heel cool kan uitpakken, of waar je heel erg bang voor moet zijn? Het wekt in elk geval de nieuwsgierigheid.
Het wordt nog leuker als je weet dat de film is geregisseerd door Sion Sono. Ter verduidelijking, hij de vrolijk getitelde Suicide Club geregisseerd, waarin een detective een reeks zelfmoorden moet oplossen. De film ontwikkelde de nodige controverse door zijn grimmige inhoud. Deze filmmaker is aan de slag gegaan met Cage. Die combinatie zou toch iets bijzonders op moeten leveren. Is Prisoners of the Ghostland dan inderdaad de heftigste film waar Cage ooit in heeft geacteerd?
Hij speelt de rol van Hero, die aan het begin van de film een bank overvalt. De overval mislukt en hij eindigt in de gevangenis. Hero wordt uit zijn cel gehaald door de kruiperige gouverneur (Bill Mosley), die wil dat de zwijgzame dief zijn vermiste kleindochter (Sofia Boutella) opspoort. Hero staat in zijn nakie naar de gouverneur te luisteren en geniet van zijn intimiderende aandacht, de gouverneur spreekt de bespottelijke dialogen uit alsof het bloedserieuze woorden betreffen. Voor zijn reis pakt Hero eerst een lullige fiets, hij wordt aangespoort om toch een auto te pakken.
Door pech belandt hij in een wereld die lijkt op een melige kopie van Mad Max. Een soort woestijndorp dat is afgesneden van de buitenwereld en de bewoners in een bubbel heeft geplaatst. Hero komt te weten dat het geweten van de gouverneur niet zo schoon is als hij denkt en dat de kleindochter alle redenen had om weg te vluchten. Wat zal Hero nu doen? Voert hij alsnog de opdracht uit? Of sluit hij zich aan bij de kleindochter om de gouverneur een kopje kleiner te maken?
Gedurende het kijken werd ik heen en weer geslingerd tussen twee uitersten. Prisoners of the Ghostland is ofwel de zoveelste stinker waarin Cage verschijnt, ofwel een nieuwe rariteit die langzaam aan waardering zal winnen. Enerzijds wordt uitgegaan van bezopen situaties (het opblazen van Cages testikels), anderzijds slaagt Sono er wel in om memorabele scènes neer te zetten (de overval die volkomen escaleert). Ik vroeg mij tussen de flauwigheden en slimme vondsten dan ook af, is Prisoners of the Ghostland nou één van de slechtste films ooit, of stiekem een slimme b-film vol excentriciteiten?
Na even wikken en wegen besloot ik toch voor het tweede te gaan. Prisoners of the Ghostland is lichtjaren verwijderd van Cages beste films, desondanks is het ontzettend vermakelijk. Het is totaal niet serieus te nemen, Sono behandelt het script alsof het om een heel normaal verhaal gaat. Goede en slechte smaak gaan een ongemakkelijke relatie met elkaar aan, Cage is de enige acteur die het publiek hierin mee kan nemen. Hoe idioot het ook wordt (nogmaals, zijn testikels worden opgeblazen) met Cage kan tenminste worden gelachen om het verregaande absurdisme.
Dan blijft er nog een vraag onbeantwoord. Is Prisoners of the Ghostland echt zo wild? Het is eerder een rariteitenkabinet, een beetje zoals het meesterlijke Willy’s Wonderland. Alleen neemt het zichzelf iets te serieus. Dat weerhoudt mij ervan om deze titel de volle vijf sterren te geven. Bang word ik er ook niet van. Daar is het te komisch voor.
Als het gaat om Cages wildste films, die eer komt echt toe aan Mandy. Daarin viel Cage met een kettingzaag sekteleden aan. Pas als er een film komt die die scène overtreft, kan gesproken worden van Cages “wildest movie”. Tot die tijd moet zijn bewering met een flinke korrel zout worden genomen.
Regie: Sion Sono. Met: Nicolas Cage en Sofia Boutella
